Oost west thuis best

Een van de leuke dingen die vastzitten aan "eventjes een andere horizon zien" is dat je daarna je thuis weer zo waardeert. Het waren een heerlijke zes dagen daar op dat leuke eiland in de Wadden. Ik heb mijn hart een beetje aan Terschelling verpand sinds ik met Jan en Carla er voor het eerst van mijn leven "Oerol" heb meebeleefd. Theaterfestival Oerol op Terschelling is één van de grootste locatietheaterfestivals van Europa. In 1982 begonnen als klein straattheater festival uitgegroeid tot een divers cultureel festival met zo'n 55.000 bezoekers per jaar.

Zo in de aanloop naar Koningsdag, net vóór de schoolvakanties was het in Terschelling afgelopen week een heleboel "leger"'. Je hebt de fietspaden zo ongeveer voor jezelf. Vrijdagmorgen, na ontbijt en leeghalen van het huisje, de gebruikte lakens weer inleveren bij de receptie nog lekker op de fiets kunnen stappen voor een klein dagje eiland.

De wind wat meer gaan liggen, een aarzelend zonnetje  boven het wad, hebben wij de waddenkant van de dijk genomen richting West-Friesland. Nog steeds behoorlijk fris aan gelaat en extremiteiten (vooral Paul die geen handschoenen aanhad) maar niettemin aangenaam (geen brainfreeze-toestanden meer) trapten wij de kilometers weg. De zon, de wolkenparijen die in laagjes gestapeld leken en het verstilde water gaf een sprookjesachtig beeld. 

Omdat ik heel fijne herinneringen bewaar (van vroegûh) van Paviljoen de Walvis (één van de oudste strandpaviljoens, sinds1967 een etablissement op het Groene Strand) wilde ik daar een kopje koffie gaan drinken. Later op de dag is het daar lastiger een plekje (buiten) te bemachtigen aangezien het vlak naast de veerverbinding van Rederij Doeksen ligt. Enfin, om een uur of 11 konden we neerstrijken op de door mij zo felbegeerde buitenstoelen. Toch wel een beetje een deceptie: "de Walvis, misschien wel het mooiste plekje van Nederland, op het Groene Strand met het immense uitzicht over het wad en natuurgebied de Noordsvaarder" volgens "Visitwadden.nl" is een paar jaar geleden weer verbouwd en - aangebouwd. Ernaast is een, in mijn ogen spuuglelijk appartementcomplex van Landall gebouwd. Foei, de hele nostalgische sfeer was wég voor mij.

Na het koffiemomentje gingen wij weer de paden op. Een prachtige tocht door de bossen, de Groene Pollen, het donkere bos. Schitterend daar: de donkere stammen van de dennen worden gelardeerd met struiken en loofbomen in de prilste kleuren groen. Een genot om door te fietsen, ook nu weer het hele bos voor onszelf. 

Bij West aan Zee (strandpaviljoen) de lunch genuttigd, een stevige lokale vissoep. Hierdoor gesterkt dóór naar het uitgangspunt van onze fietsrit, daar waar de auto stond op het parkeerterrein van "Haantjes" in Formerum om de rest van de middag met de auto nog een rondje rond het eiland te maken. 

Ongeveer anderhalf uur voor afvaart liepen wij in West Terschelling het museum "Het Behouden Huys" tegen het lijf. Het museum is vernoemd naar het "Behouden Huys" van Willem Barentz, de overwinteraar uit Terschelling,  en is gehuisvest in rijke commandeurswoningen uit de 17de eeuw aan de Commandeurslaan in West -Terschelling.

De naam verwijst ook naar de functie van het museum: het behoud van het Terschellinger cultureel erfgoed. 

Ook hier waren wij praktisch alleen; een uur was veel te kort om dit alleraardigste museum goed te kunnen bekijken. De volgende keer dat wij in Terschelling zijn beginnen wij hier in plaats van er dit keer te "eindigen".

Lieve mensen, dit was het weer, een indruk van een kort vakantietje waar ik eventjes helemaal in ander sferen kon vertoeven. Zodanig dat ik nu weer -Oost west thuis best- kan zijn.

Ik  vond het weer gezellig dat jullie met me meereisden en dank jullie hartelijk voor jullie reacties!

Veel liefs, Happy