Project Waterpracht

"Na een aantal jaren van grote droogte (2018, 2019 en 2022) was 2023 kletsnat". Ook dit voorjaar was kletsnat. Reden waarom wij gisteren, een behoorlijk gure en natte dag, besloten hadden een wandeling in West -Terschelling (nat) ipv in Oost-Terschelling (minder hoog gelegen dus nog natter) te maken. In Oostereind en begin Boschplaat waren wij immers gestuit op ondergelopen fietspaden. De keus viel op "Bos van West" waar Staatsbosbeheer wandelingen had "uitgezet". Wij deden de blauwe bolletjes route, volgens "Ommetje" een wandeling van 6,7 km. Een mooie route langs verschillende soorten bossen, bospaadjes, heidepaatjes, duinpaadjes die zich soms  heuveltje-op; heuveltje- af door het landschap slingerde.

Boswachters Joeri Lamers en Jan van der Bij zijn, getuige het "Terschelling magazine", blij met het vocht. De hoge grondwaterstand van nu zorgt dat er op allerlei plekken met ijzer en mineralen doordrenkt kwelwater omhoog komt, wat weer de bodem voedt. Omdat al die nattigheid ook weer voor eilandbewoners en toeristen nadelen geeft en bv de naaldbomen, die maar een klein wortelstelsel hebben in de zompige grond gemakkelijker omwaaien zijn ze het "Project Waterpracht" gestart: bij het Groene Strand, het Bos van West en het duingebied van Oosterend zijn sloten verbreed en ondieper gemaakt waardoor meer water vast kan worden gehouden. De waterstanden zijn hoger, maar wel constanter. Verder is het bosbeheer op deze nieuwe situatie aangepast. "Bomen die slecht tegen natte voeten kunnen zijn weggehaald zodat soorten als berk en els meer ruimte krijgen".

Al met al een heel interessant en mooi bos, dat bos van West waarin loof- en dennenbomen elkaar afwisselen. Het was een pittige wandeling vanwege hoogteverschilletjes maar ook vanwege het moeten ontwijken van drassigheid. Ik had verkeerde, want ietwat slappe-lekker uitgelopen-, schoenen aan. Ook had ik mij, als niet zo ervaren wandelaar in het bos, veel te warm aangekleed. De beweegomgeving is in zo'n bos waarbij het beetje wind wat we ervoeren, uit het zuiden kwam, natuurlijk heel anders qua klimaat dan de beweegomgeving op de fiets in de polder.  Het zweet op mijn rug en de blaren op mijn voeten droegen wel bij aan het juiste "paden op, lanen in gevoel".

Voeg daarbij het, buiten de buitjes om, alom aanwezig getsjilp en gezang van de zangvogels als enige omgevingsgeluid en alle ingredienten waren aanwezig om vrij naar Toon Hermans, "helemaal popsie" uit de wandeling te komen.