Oost West...

En dan ineens zijn wij aan de Westkust. 

We hadden ons vanmorgen schrap gezet voor een koude, natte, donkere rit door de bergen naar de Westkust.

Niets was minder nodig. Een mooie blauwe lucht met hier en daar een wolk en temperaturen tussen de 20 en 24 graden vergezelden ons op onze meanderende rijtoer over de SS 125 en de SS 129 richting "Tresnauranghes". Langs de Sardijnse marmergroeves, dwars door "Barbaragia", Sardiniës' centrale provincie. Barbaragia komt van het latijnse woord "barbaria" waarmee de Romeinen dit ontoegankelijke gebied aanduidden. Het binnenland, waar de "barbaren" woonden.

Dit is ook het gebied wat met "blauwe zone" wordt aangeduid. Hier leven dus de oudste Sardijnen. De vakantie is te kort en mijn rechter knie te slecht om ons goed in dit gebied te verdiepen. Wegen zijn kronkelweggetjes en erg geaccidenteerd. Met de SS 129 kom je er sneller doorheen en kan je toch een beetje een indruk krijgen van het landschap. Erg fraai, ruig maar toch groen. Hoge bergtoppen met nu ook nog sneeuw op sommige toppen. In de hoofdstad Nuoro even rondgewandeld en gegeten. Als inwoner van deze stad ben je dagelijks goed in beweging, zo hellend is het.

Rond een uur of drie kwamen we bij het hotel voor de komende twee nachten aan "Villa Asfodeli", een mooie grote villa met een prachtige achtertuin, fraai zwembadje en uitzicht over de westkust. Wij bewonen één van de drie tuinkamers; heerlijk rustig en mooi gelegen. Internet is in de tuin(kamer) nogal zwak dus we zitten nu in de bibliotheek van het hotel, waar de wifi veel beter is. Ik typ, terwijl Paul alles leest  over "De Dertigjarige oorlog", geschreven door Dick Harrison.

Vanmiddag zijn wij beneden even gaan kijken bij het strand, zo'n tien minuutjes rijden hiervandaan. Een cadeautje. Breed zand; zand van een middelgrote tekstuur, niet te fijn zodat het overal en nergens tussen gaat zitten en niet te groot zodat het pijn aan je blote voeten gaat doen. 

Het zand ligt lekker, geen handdoek nodig. Erg schoon ook. Gewoon maar, hop, languit in het zand, in hemdje en korte broek. Koesterende zon, heerlijke branding, ogen dicht, bijna in slaap gevallen. Een strandwandeling toe en daarna weer terug naar het hotel waar we in de tuin een drankje hebben gedronken en een olijfje geknabbeld. Leuk om weer (zoals het in je gedachten "hoort") een zonsondergang boven het water te zien. 

Straks gaan we even naar "Bosa Marina" om een eenvoudige doch voedzame maaltijd te gaan nuttigen.