Electrifying bikeride

Om aan de beweegregel te voldoen én omdat het gewoon lekker is én je nog eens ergens komt hebben we vandaag een fiets gehuurd. Het hotel heeft hele leuke exemplaren staan, allemaal e-bikes. Het is hier een behoorlijk geaccidenteerd terrein, dus mij hoor je niet klagen. We zijn langs de oostkust gegaan, zo'n 30 km. Op de heenweg durfde ik niet zo vaak ondersteuning aan te zetten; bang dat ik dan op de terugweg met een lege accu zou zitten. Maar op de terugweg, benen toch wel moe, vaker de ondersteuning aangezet.

De tocht begon over een zand/grindpad, de plassen van de regen van gisteravond nog op diverse plaatsen aanwezig. Maar het weer was uitstekend voor een fietstochtje, zonnig, in ieder geval op de heenweg, 23 graden. Na het zandpad de gewone weg op waar ook auto's kunnen komen. Maar die waren er nauwelijks, dus het was een rustige rit. De weg voerde ons langs beplanting van allerlei soorten. Lekker mediterraan. Cactussen en agaves, pijnbomen, oleanders, bougainvillea's, lantana's en maisvelden. Heerlijke geuren van honingachtig tot dennenluchten. Veel vlindertjes, libelles maar ook mugjes (die lustten Pauls benen, niet de mijne) en vogeltjes. 

Huizen waren vaak in aanbouw óf aan verbouwen toe. Bij het dorpje Caia Liberetto stonden ook enkele fraaie goed onderhouden optrekjes aan het strand. Wat een rust. In dat dorpje hebben we ook de lunch genuttigd, in een etablissement aan het strand. Paul nam een ravioli soort, ik had een  inktvissalade. Inderdaad, Agnes, een Pioppi dieet is lang vol te houden. Wat mij betreft levenslang. Maar dan moet je wel de beweegregel en de 80% regel in acht houden, anders groei je alsnog dicht. En Nicoline, ik heb goed opgelet bij de maaltijd van gisteren. Maar het allerbelangrijkste, die verse spullen, van land en uit de zee, zóó verschrikkelijk smaakvol, die hebben we thuis niet  voorhanden, daar zitten we toch gauw met kasgroenten opgescheept. 

(Overigens kun je wel lekkere groenten vinden in Nederland, bv in de "Hortus Populus" in Bodegraven, of gewoon als je een volkstuin hebt in Leiderdorp. Maar die zonovergoten tomaten, die vind je in Nl niet).

Het was een heerlijke relaxte dag, de gordelroosjes op mijn linker arm zijn er helemaal van ingedroogd.

De fietstocht zojuist afgesloten door even naar het strand hier vlakbij te gaan. We waren de enige gasten in het strandtentje. Dat deed me denken aan een vakantie langs de Griekse eilanden in de tachtiger jaren. Toen zaten we, hoewel laat in mei, als enigen te eten in een eettentje op het zwarte strand van Santorini.

Nu even de benen omhoog gedaan en mijn overpeinzingen aan mijn laptop toevertrouwd.

Morgen gaan wij weer verderop, dan richting westkust, Tresnuranghes. Hiervoor rijden wij dwars door het bergachtige binnenland, de eigenlijke blauwe zone.

Tot dan.