Oerol

‘T was weer een dag om je vingers bij af te likken. Klimatologisch volledig in orde. We hebben het eiland dubbel en dwars gezien. Natuurlijk weer op de fiets. Een heerlijke e-bike. Vanuit het midden, naar oost dan via noord naar west en terug langs de dijk langs het wad. Na een heerlijke nachtrust en goed ontbijt aan de dag begonnen. Eerst de ratrace op het festival terrein van Westerkeyn. Je moet dan een nummertje trekken en dan kan je om de beurt kaartjes voor voorstellingen kopen.

We waren iets laat binnen (rond 10.30u) en trokken nummer 336 toen de teller op 112 stond. Tussendoor op het terrein kopje koffie drinken en luisteren bij de interviews van Eran en Sateijn. Bij nummer 300 weer bij de kaartverkoop gaan kijken. Het gaat er ingewikkeld aan toe. Je kan kaartjes voor de dag zelf kopen en soms ook voor de dag van morgen. Vaak zijn als je laat ben de goeie ochtendvoorstellingen al weg. Maar wel een voorstelling van Mezrab “ my father held a gun” kunnen bemachtigen voor morgen. 

Op weg naar het oosten waar we Emma Lesuis’ voorstelling “aardappelbloed” zouden zien even langs een “expeditie” gegaan bij Kwekerij Lies (tussen Formerum en Hoorn). Een audio- installatie met een vertelling van een droomlandschap van een van de eilandbewoners. Een ontroerend verhaal van een boerin op het eiland over haar vader. Dit alles beluister je lekker op een Fatboy met een koptelefoon op en je ogen dicht. Boven je waaiende gazen. Heerlijk gefilterd zonnetje op je snoet.

De lunch hebben wij genuttigd bij “Zeekraal” op Oosterend. Hier was ook de voorstelling van Emma Lesuis. Het handelt over het slavernij verleden op Suriname. Emma ging letterlijk op zoek naar het verleden van haar betovergrootmoeder Zaire Deimveld die hier als slavin opgroeide. Mooi verteld, begeleid door een jonge vrouw met een contrabas. Een erg mooie reportage van Emma’s bezoek aan Suriname vorig jaar op een groot doek er achter. 

Na de voorstelling terug via de pluktuin Groenhof naar West Terschelling. Het leuke is dat je allerlei soorten landschappen successievelijk tegenkomt tijdens het fietsen op zo’n relatief klein eiland. Dan weer fiets je in de wat vochtige geuren met een milde bijtoon van mest, dan weer zurig zoals bij de schapenkaasboerderij bij de Zeekraal. Kruidengeuren in de pluktuin. Pijnboomgeuren in West Terschelling en langs het wad de geuren van vis en zout water.

In de straatjes van West Terschelling rondom de Brandaris zijn wij nog even op Tim Knol gestuit. Eerder ervoeren wij de twijfelachtige geneugten van het lopen in virtual reality. Je kon met een lange bamboestok lopen met aan het eind een camera. Voor je ogen een virtual reality bril. Je kreeg dan de wat bizarre beelden van jezelf op de rug kijkend lopen. Wat ik al verwachtte gebeurde: ik werd er lichtelijk temmes van. Maar wel leuk om te ervaren. Weer een “expeditie” (zo noemen ze dat op Oerol) rijker.

Na het eten, buiten op het zonnig terras van “de Loods” gingen wij naar de uitzending van “Opium” met Cornald Maas en Eva Jinek bij de nog immer zonovergoten duinpan bij het Stay OK hotel. Hier interviews o.a. met Carel Kraayenhof die nog steeds zijn rugzak kwijt was.

Naar huis gefietst langs de dijk langs het wad, het water spiegelglad en Harlingen goed zichtbaar. Geweldig. Een zeehondje nieuwsgierig  op de dijk, snuffelende schapen aan je fiets. Een zijn nest verdedigende scholekster.

Alsof het nog niet genoeg was zijn we daarna naar een optreden van “Haevn” geweest; leider van de band uit Kerkrade; beetje Duncan Lawrence achtige kwaliteit. Een leuke nieuwe vondst voor ons. Wij kenden ze nog niet.

Zojuist de avond afgesloten met een heerlijke roze bubbelwijn samen met Jan en Carla; we kunnen terugzien op een zeer geslaagde dag.