...Noord...

Wij kunnen goed terugkijken op twee dagen Tresnuranghes. Landschap was mooi, hotel erg leuk. "Villa Asfodeli" wordt gerund door een alleraardigst echtpaar. Zij, charmant, met mooie lachrimpeltjes bij de ogen, erg warm en vriendelijk. Hij, bescheiden, ook erg aardig en gastvrij, prima kok. Wij hebben gisteravond in het hotel zelf gegeten. 's Ochtends informeren ze wie mee wil eten, voor het betreffende aantal gasten wordt dan bij de markt of winkel ingeslagen en voilà, een heerlijk maal. Vooraf hadden we pasta met tonijn, kappertjes en tomaatjes; als "secundi" zwaardvis op de huid gebakken. Erbij aardappelen (voor het eerst dat wij in Sardinie "gewone" aardappelen aten). Ik heb het geheim ontfutseld bij de kok: men neme wat olie (what else), men snijdt zoete uien in reepjes, smoort die in de olie. Men voegt paprika, natuurlijk knoflook, de geschilde aardappelen, bouillon en rozemarijn toe en voegt hier steeds een beetje water bij als het droog dreigt te gaan staan. Natuurlijk slow-cooking. Lekker hoor. 

Erbij Sardijnse witte wijn, heerlijk koel en water. Die wijn uit Sardinië vind ik overigens echt heerlijk, het heeft meer bite zonder meteen zwaarder te zijn. Zal die lekkere druif (Nuragus of Vermentino zijn bekende druivenrassen) en het goede klimaat wel zijn.

Toe hadden wij sorbetijs in limoencello. Ijs opent de uitgang van de maag, de pylorus, een uitstekend digestivum. 

Even een weetje van Paul: als een kind een munt ingeslikt heeft die in de maag is beland, geef dat kind dan veel ijs te eten en de munt passeert in no-time. Wel even vergewissen dat het een munt en niet bv een batterijtje was en dat het niet in de slokdarm is blijven hangen. Enfin, ik dwaal af.

Na het gebruikelijk goede ontbijt vanmorgen afscheid genomen van de kattenfamilie en van de vrouw des hotels en weer op pad. Het eerste stuk, tot Alghero rijdt je langs de kust-bergweg. Fraaie vergezichten over de Middellandse Zee. In Alghero even stil gehouden om dit leuke stadje te bekijken. Ook weer veel Spaanse invloeden, straatnaamborden óók in Catalaans. Een grote jachthaven vol met wederom,  gróte boten.

Na Alghero wat meer het achterland ingedoken. Het landschap wordt eerst meer een boerenlandschap, veehouderijen, af en toe zijn de boerderijen langgerekt en moderne bedrijven. Onze weg naar Arzachena voerde ons langs de beroemdste Romaanse kerk op Sardinië , "Santissima Trinita di Saccargia". Het doemt midden in een winderig dal in Noord Sardinie aan de SS 127 op. De naam is mogelijk afgeleid van "de gevlekte koe" (volgens een legende knielde het dier hier neer om te bidden). De koe is afgebeeld op een van de kapitelen in de portico. De kerk zou volgens een ander verhaal door Constantijn aan de Camaldoleser monniken in 1112 geschonken zijn. 

Het is gebouwd met afwisselend een laag zwart trachiet en wit kalksteen wat een heel mooi gestreept effect oplevert. Het interieur van de kerk is sober met een mooie lichtval en een erg fraaie fresco's in de absis. Het bezoek is de geringe omweg dubbel en dwars waard. 

Het vervolg van de weg bracht ons door kronkelende bergweggetjes, donker door veel bebossing en door het slechte weer wat wij gedurende een klein uurtje onderweg gehad hebben.

Nu zitten we in de "Costa Smeralda", de Smaragdkust, een gebied wat sinds 1962 is omgetoverd tot het meest luxueuze gebied van Sardinië. Het is door een groep buitenlandse investeerders met aan het hoofd hiervan prins Aga Khan IV opgericht door er een slordige miljard dollar in te pompen om het "tot speelplaats van de jetset" te maken. 

Ik ben benieuwd, wij gaan morgen een kijkje nemen aan de kust. We zitten nu ongeveer 15km van de kust verwijderd in "Tenuta Pilastru". Lekkere kamer op een uitgestrekt gebied rond de receptie. Internet is belabberd, dat dan weer wel.

Tot morgen!