Een mooie dag om te reizen

Terwijl boven ons de onweer is losgebarsten zitten we in ons hotelletje- voor 2 nachten ("Anticos Palathos" in Orosei) en hebben net na het settelen, koffer opruimen e.d. een fles "Sartiglia" rode wijn uit de minbar geopend en kijken wij terug op een mooie reisdag.

Want reizen hoort ook bij het kweken van vakantiegevoel. Zelf ben ik gek op reizen per vliegtuig. Je komt zo lekker snel in een andere wereld. Bovendien heb ik vanuit mijn vroege jeugd goede herinneringen aan vliegen. In mijn jeugd reisden wij met het gezin vaak per vliegtuig. We woonden in Saoedi Arabië bovendien op "zicht afstand" van een, weliswaar klein, maar heus vliegveld. Geweldig vond ik dat toen, samen met mijn broers vanaf ons platte dak vliegtuigen spotten. Ik vind kerosine zelfs lekker ruiken (ik besef dat ik nu erg ver ga).

Ooit, ik werkte toen volop in "de Gouden Leeuw" in Voorschoten in mijn studietijd, heb ik gesolliciteerd als zomerstewardess (dat zomerstewardess had je nog in de eind zeventiger/begin tachtiger jaren), bij de KLM. Ik weet het nog goed, ik had een KLM blauwe trui (één van "mijn" kleuren) aan met een geruite rok met  daarin o.a. ook dat KLM blauw. Keurige outfit voor het doel. In de voorronde moest je o.a. laten horen dat je je Engels onder de knie had en ook een enkel woordje Duits en Frans machtig was. Met mijn pretpakket vol moderne talen was dat een goed te klaren klus.

In de tweede ronde moest je een soort van "zandbak" in waarin je een rollenspel moest doen. Nou was ik al gemarineerd in de rollenspellen tijdens mijn korte carrière bij de HBO-V en heb ik denk ik daar een ietwat sceptische snuit bij getrokken.        

Men vond mij te "afstandelijk" en ik werd niet aangenomen. Het jaar daarop heb ik nog gesolliciteerd bij de Martinair.                                      Ik geloof warempel dat ik wat roods (ook toevallig mijn kleur) had aangetrokken. 

Je werd met nog zo'n 1200 kandidaten op het Martinairgebouw ontvangen. Vaststond dat minstens de helft van de sollicitanten af zou vallen. Ik had besloten mijn opgewekte-totaal- niet-misprijzende gezicht te laten zien. Dit keer vond men mij te frivool. 

Enfin, er was dus geen carrière als stewardess voor mij weggelegd. En eigenlijk, zo af en toe vliegen is tegenwoordig genoeg voor mij. 

De vlucht met Easyjet was heel voorspoedig; goede weercondities: helder zicht over de Westeinderplas, de Vinkevense Plassen; over Loosdrecht kunnen uitkijken (ik mocht aan het raampje) en daarna door via Duitsland, Zwitserland, Milaan, Corsica. Mooi uitzicht over de Alpen gehad. Het vliegveld van Olbía is snoezig. Lekker met een trappetje omlaag en zo. Daarna de huurauto opgehaald, een Peugeootje, diesel, net nieuw. Ritje van 90 km naar het zuiden over een goede "Autostrada". Heerlijke rust, heuvelachtig, soms bergachtig en groen. Veel schapen in grote kuddes gezien. 

Nu zijn wij beland in ons eerste hotelletje, een beeldig dingetje. Ik zal foto's uploaden. De honger begint nu om 19 uur toch wel te knagen in mijn Hollandse maag, zo met dat wijntje erbij. De lunch is alweer lang geleden. Ik denk dus dat ik Paul uit zijn boek los ga weken om een lokaal restaurantje op te gaan zoeken.

Morgen ga ik starten met het ontrafelen van het geheim waarom Sardinië tot de blauwe zones behoort.