Te land ter zee en in de lucht -Premuda-
17 juli 2019 - Općina Zadar, Kroatië
De favoriet van Bob - en niet voor niets-. Premuda is onderdeel van de Zadararchipel, de resten van eenbergketen, die nu bijna onder de zee is verdwenen. Het is een eilandje van 9km2 en er wonen ongeveer 100 mensen. Er zijn geen hotels, wel enkele kamers te huur. Het eiland staat bekend omdat hier in de 1ste WO, 1918, een zeeslag tussen Italie en Oostenrijk is geweest.
Nu, ruim een eeuw later, is het er bijzonder vreedzaam. Het dorpje heeft 1 weg, alleen de inwoners hebben auto’s. Verder is het één heuvel; op te top, een kwartiertje lopen, heb je een mooi overzicht over het mooie kanaal. De overzichtsfoto heeft Frank voor ons gemaaKt met zijn drone. Het dorpje heeft twee restaurantjes, beiden aan het haventje. Met de zeilboot, met kiel van 2mtr20, kan je niet in de haven komen. Wel kan je er aan een boei “ankeren”. Vervolgens kan je met het bijbootje naar het haventje gaan.
De vloot was compleet om 17u. Iedereen lag met zijn boot aan een boei. Hier konden we heerlijk zwemmen en snorkelen in dit kristalheldere water. Later een aperitiefje gehad bij Silvia en Luc en hun kinderen Sarah en Nicolas. Zij lagen een boei verderop. Leuke mensen, woonachtig in Antwerpen.
Het avondmaal hebben we in het restaurantje aan de haven genuttigd; op aanraden van Bob “Pekka” besteld, een stoofpot en plaatselijke lekkernij. Dit moet je op tijd bestellen want het kost een paar uur stoven op een houtgestookt vuurtje in een openlucht oven. Heel vriendelijke uitbaters. Werkelijk idyllische plek. Na het eten hier vol zicht op de zonsondergang boven de zee gehad. Zonsondergang is hier al om 21u.
In het donker, onder een fraaie sterrenhemel zijn wij met zijn vieren in onze “dinghy” van 2 mtr met buitenbootdmotortje van 2,5 PK naar de zeilboot geprutteld. Je ligt dan als een soort volgeladen aak, maar je komt droog over. Onder je is ook ‘s avonds goed te zien hoe helder het water is.
Voor het slapengaan nog getrakteerd op een (incomplete) maansverduistering. Het enige “lawaai” was het krekelconcert vanuit de pijnboombebossing op het eiland.
Als een roos geslapen.
Veel plezier nog.
Muchos besos