Grote oversteek

Op een spiegelgladde Adriatische Zee varen wij op de motor terug naar Pula; een zeereis van 35 zeemijlen (64 km). We maken 5,3 knopen (9,7km) per uur. Om even op je vraag terug te komen, Agnes, zeilen en motoren wij voornamelijk op de automatische piloot. We kunnen dus intussen lezen, suffen, een spelletje doen of bloggen. Zo weinig tegenliggers heb je hier. We varen op de navigatie met de GPS. Af en toe vor het “echie” de gewone zeekaarten erbij met plottertje. Maar is niet echt nodig. Op de app “Embark” kan je ook heel goed zien hoe lang een route is ed. Verder hebben we de app “Windy” die ons vertelt waar je welke en hoe sterke wind je hebt. Het klinkt misschien gek, maar er zijn aan deze of gene zijde van een eiland verschllende windrichtingen mogelijk.

W...Oeps, heel verhaal getypt, vergeten op te slaan...waar was ik gebleven?

We varen langs de Zadar Archipel, een archipel bestaande uit meer dan 300 eilanden, de resten van een bergketen die ooit parrallel liep aan de Velebitbergen, maar nu bijna geheel in zee is verdwenen. De Zadar Archipel behoort toe aan het deelgebied Dalmatie. Het water was de vorige keer dat ik typte, een uur geleden, nog spiegelglad. Inmiddels komt er wat meer wind, maar voorlopig lijkt zeilen er nog niet in te zitten. 

Eergisteren sliepen we in het mooie plaatsje Veli Losinj, het zuidelijkste plaatsje op het eiland Losinj. Veel Venetiaanse invloeden, rijke, oude villa’s, een levendig doch klein haventje. Meestal lukt het niet om hier een ligplaas te reserveren, maar het was Bob gelukt met de belofte van een kleine fooi voor onze 7 schepen een plekje te bemachtigen. We moesten 4 - en 3 -schepen dik liggen. Haventje zo schoon en helder dat je ook hier naar hartelust kon zwemmen. ‘S Avonds aan de havenkade met zijn allen gegeten: mooie, gegrilde vissen. 

Voor gisteren had Bob weer een idyllische slaapplaats bedacht: Uvula Krivisca (Kronkelbaai) een prachtige, kristalheldere baai waar je met je steven aan een boei vast moet liggen en met je spiegel richting baaikust. De landvasten aan de achterkant moeten heel lang zijn want je moet ze aan een boom of aan een rots vastleggen. Wij waren de tweede boot die binnenliep en,  geholpen door Luc, die er reeds lag, konden wij de manoeuvres doen. Met het bijbootje de landvast naar wal brengen, op de rotsen klauteren (waterschoenen aan om je voeten niet te bezeren!) en vastleggen. Hierna hebben de jongens de overige schepen helpen vastleggen, de een na de andere paalsteekknoop om de bomen gelegd en Nederland heeft als zeevarende natie de eer weer hooggehouden.

’s Avonds waren wij door Bob uitgenodigd om aan boort van de “Mediterraneo”, een Oceanis jacht van 450 Ft, het avondmaal te gebruiken. Op de Mediterraneo voeren Cerdric en zijn vriend, Matthieu en de 4 schippersvrouwen.  Bob had in Veli Losjinj 6 kg verse vis (veel verser dan die van Kostunrix uit Asterix en Obelix) op de kop getikt, keurig in ijs verpakt. De vis werd aan boord op vakkundige wijz schoongemaakt, afgewassen in zee, gekruid en op de door ons meegebrachte “Cobb” gaargegrild. Ze rolden gewoon van hun graat alsof ze een loszittend jasje afschudden. Heerlijk gegeten, gedronken en gekletst. Om middernacht weer met ons bijbootje naar ons eigen schip geprutteld. Magisch. Spiegelglad en verstild. Uiltjes hoorbaar.

De overtocht naar Pula gaat nog wel een paar uur duren, we moeten er voor 17u zijn want dan is de inspectie van de onderwaterboten van alle charterschepen middels een duiker in een keer  gepland. Dus ik heb nog tijd om wat fotootjes te uploaden (Frank heeft ook weer mooie dronebeelden) en om, mij gedragend als een heuse dekslet, aan mijn teint te werken.