Dag 8. Pats Boem

Neen, gisteren niet gevallen maar wel in mijn eigen fuik gezwommen.

Dag begon goed; ‘s ochtends direct de poli orthopedie gebeld ivm de blaarvorming bij mijn litteken. Ik kon mij meteen melden op route 22 tussen 10 en 11u. Na douchen; goede douchestoel bij Thuiszorgwinkel en gipsbeschermer -met afgeknipte voet- van Blokker doen daarbij wonderen, in de IQ van Paul naar Alrijne ZH. IQ van Paul is uitstekende taxi ambulance vanwege geweldig ruime instap. Ik kan met gestrekte been er in draaien. 

Achter, bij SEH ingang van het ZH, wilde Paul een rolstoel voor mij halen.

 Ben je gek, ik ben toch geen patient. 

Bovendien kan ik mijn lopen met krukken mooi oefenen. Stappenteller om, naar poli ortho op “route 22“ is dat zo’n 400mtr.  Lopen ging, al zeg ik het zelf, best goed. Je doet natuurlijk altijd extra je best als je gespot wordt. 

Toen gedoe met jeuk/allergie/blaarvorming mee bleek te vallen, er een niet allergeen verband om de knie zat, in opperste beste stemming terug naar huis gegaan.

Thuis was Marian er en even later ook Peter Van. Trots laten zien wat ik allemaal wel niet kon. De zon scheen uitbundig naar binnen. Na wegtoveren vocht uit knieholte door Peter ging het lopen helemaal “als van zelf”; althans zo voelde dat. Ik zag aan Peter dat hij ook vertrouwen in de kniezaak had en ik werd haast eufoor. Ik was die middag niet meer te houden, rollatortje zus, oefeningetje zo. 

Natuurlijk die middag meteen veel teveel gestaan en gelopen zodat ik mijzelf aan begin avond als een malle tegenkwam. Ik ben nooit zo heel goed in doseren geweest. 

Wat fijn is dat ‘s avonds niemand “Ik zei het tóóóóóch!” roept. Nathan, die altijd zeer opmerkzaam is, zei alleen fijntjes “Goh, mam, vorige keer heb je dat ook gehad, hè”.

Die avond niet veel meer van de bank gekomen behalve voor sanitaire stops. The laatste aflevering van de vierde serie van “The Affair” gezien. Slapen was matig.