Dag 12. Verstandig oefenen

Gisteren een heel leuke dag gehad. Pauls verjaardag, extra drukte, je wilt toch dat de kamer er gezellig uitziet en dergelijke. Natuurlijk weer geweldig geholpen door de jongens ondanks dat ze voor tentamens moeten leren en Nathan grieperig was. De cadeaus waren één voor een geleverd door Cool Blue en Bol.com ed; afgevoerd en ingepakt door de jongens. Paul heeft donderdagmiddag vrij dus we konden op tijd beginnen aan de verjaardag.

Peter Van kwam langs, gaf een behandeling en constateerde dat ik op de goede weg was. Knie wel wat reactief dus Peter maande mij op verstandige wijze te oefenen. Dat wil zeggen, buiten netjes proberen te lopen geen duidelijke extra oefeningen te doen.

Prima, ik begin het e.e.a. over mij heen te kunnen laten gaan. Kan de rommel de rommel wat meer laten (als het wat langer blijft liggen dan ik gewoonlijk voor mezelf tolereer is het ook goed). Onthaasten omdat je moet revalideren én omdat haasten bijna nooit nut heeft.

Heerlijke afhaalmaaltijd bij Toko Mini door Paul en Frank gehaald; later Netflix film ( “IO” ) met zijn vieren gekeken, op tijd naar bed. Ondanks toch wel weer 4200 stappen eigenlijk heel redelijk geslapen. 

Vanmorgen moest Paul werken, dus hij was vroeg  in de weer. Ontbijtje op bed en koffie; daarna weer even dutten tot tien uur. Soort guilty pleasure voor mij. Dan moet je je ook nog soort van haasten omdat ik bezoek zou krijgen. Helemaal niks mis mee en ik word steeds handiger in op de badkamer en in de douche rondscharrelen.

Collega Machteld kwam, gezellig en dan blijf ik goed op de hoogte. De schat, praktisch als zij is gelijk vaatmachine uitruimen, koffie maken en daarna ook weer koffie maken voor mijn volgende bezoek, Lidwien. Heerlijk gekletst met hen beiden en weinig, dus verstandig geoefend.

Maar er moest natuurlijk wel íets geoefend worden dus heb ik mijn volgende hindernis genomen: medicijnen ophalen bij de apotheek en, omdat dat zo vlekkeloos ging maar meteen door voor de boodschappen bij Appie Happie. Ik had een gezellige en kundige privéchauffeur in de vorm van Frank bij mij, dat scheelt.

Fier liep ik met mijn stokken om mij heen te tikken, recht op Peter Van af, die bij AH met zijn vrouw Mieke boodschappen aan het doen was. Oei, oei, oei, gesnapt. Ik trok mijn meest schuldbewuste gezicht en zei maar dat ik hééél goed geslapen had! 

Op vrijdag door Albert Heijn heen gaat nog wel, zeker als je krukken bij je hebt. Maar ik kreeg het er wel warm van: je ziet er overal stukjes karton ed op de vloer liggen; je zou er zó je kruk op zetten en....woesjjjjjj.... Zo ben ik in de Kersttijd er eens op een in het gangpad losslingerende kartonnen advertentie gestapt, onderuitgegaan en keihard op de knieschijf van de bewuste knie gevallen.

Dus toen ik 2000 stappen later weer veilig door Frank was thuisgebracht ben ik meteen met een coldpack op de knie op de bank gaan zitten en zit er nu nog.

Dus, heus, Peter: ik luister wél naar je!