Liechtenstein

Dag 4, 9 mei 2018

Nou, Els, het ei is gelegd: we zijn in Liechtenstein geweest en wel gisteren. Oorspronkelijk hadden we het voor vandaag op het programma staan, maar de overweging dat het vandaag Hemelvaartsdag is en dat de winkels dan gesloten zouden zijn deed ons besluiten woensdag te gaan.

Veel gewinkeld hebben we overigens niet, hooguit ge- etalageshopt (een soort surfen op een webshopwinkel avant la lettre), bij de meeste artikelen die in de etalages (althans in de winkels in de hoofdstraat van Vaduz, de hoofdstad en regerings zetel) staat geen prijs vermeld (een voor exorbitante prijzen verdacht fenomeen).  

Bij de horlogewinkel zag je, als je goed keek, wel een prijsje: 250.000 zwitserse francs; maar dan had je wel een Patek Philippe, mind you.

De chocoladewinkel (voor de liefhebber een eldorado) en de souvenirwinkel (de grootste collectie koekoeksklokken met allerhande taferelen er op) zijn wij wel ingeweest.

Wat een gek staatje, een vorstendom sinds keizer Karel VI het in 1719 verenigde. Het behoort tot de vijf kleinste landen op aarde. Het meet 160.475 m2. Het ligt in een soort kom van bergen in het Rijndal. Het grenst aan Oostenrijk en aan Zwitserland. Tot het einde van de Eerste WO had het land nauwe banden met Oostenrijk.

Ivm economische malaise is het land daarna een douane- en monetaire unie met Zwitserland aangegaan. Vanaf de 2de WO waarin het land evenals Zwitserland neutraal gebleven is hebben de lage belastingtarieven het land grote  economische groei gebracht. De financiële sector is verreweg het belangrijkst. Een derde van de overheidsinkomsten worden gegenereerd door de vestiging van brievenbusbedrijven. De levensstandaard behoort met (in 2009) een inkomen van bijna 118.000 CHF per hoofd van bevolking tot de hoogste van de wereld. 

Vanuit Bregenz is het via een rechte weg in zo'n uurtje aan te rijden. Wel vreemd om weer eens een heuse douane controle (aan Zwitserland uitbesteed) te passeren. Zoals altijd werden wij zonder blikken of blozen doorgelaten. Wij hebben blijkbaar een erg braaf voorkomen.

Er hangt een wat gezapige sfeer in het landje. Het is stil in de straten. De enige levendigheid die wij gewaarden was een bruiloft(?)feestje naast de kerk; een klein meisje dat met de fonteinen speelde en een stoet Japanners (ongeveer een luxe touringcar vol groot) die door de straten liep. Verder in het dorpje Triesen veel bedrijvigheid van weduwen op het plaatselijke kerkhof.

Onze poging om wat meer van het Slot Vaduz (waarin de huidige vorst Hans Adam II woont) in de bergen te zien liep op niets uit. Via een met kinderkopjes geplaveide weg meanderden we de berg op. De weg was gelardeerd met rijke buitenhuizen. Bij het slot zelf kon je uiteraard niet parkeren. Een teken dat het slot bewoond is vonden wij in de in het zwart geklede chauffeur die in zijn zwarte, geblindeerde dienstauto stapte om 500 meter hogerop een sigaretje te gaan roken. Om het slot heen staan hoge, donkere, dichtbegroeide heggen en, dit was de eerste keer dat wij een dergelijk gebodsbord zagen, een bordje met een officieel "droneverbod".

Dus Els, wij blijven fantaseren hoe het er daarbinnen uitziet en er aan toegaat.