Een fraaie, gevulde, dag

1730u. Na een dag van veel lopen, veel in de stad zijn, is het nu goed toeven met de benen omhoog op het dakterras. Straatgeluid is verruild voor het geluid  van zingende vogels. Op een gegeven moment is het heerlijk om al het lawaai, al het stof, die vele langsscherende brommertjes achter de deur van ons riad te laten.

Maar het was een heel goede dag. Veel gezien, alles te voet bereikt, heerlijk weer. Zon, blauwe lucht, 27 graden. Ons eerste doel vandaag waren de “Saädische graven”. Ze dateren uit de 16de eeuw, de tijd van Sultan I al-Mansur. De graven zijn lang in vergetelheid geweest; in 1917 is het herstel begonnen. Voor het herstel van de graven is Italiaans “carrara” marmer gebruikt. De versiering van het kleine complex is in Alhambrastijl met bewerkt cederhout, sierlijk stucwerk en veel kleine kleurrijke tegeltjes.

Sultan Ahmed al-Mansur en zijn familie liggen in de “hal van de twaalf zuilen” begraven. Anno 17 oktober 2019, omstreeks elf uur, moet je om deze hal te kunnen zien zo’n uurtje in de rij staan. Maar prima te doen hoor, de zon is ‘s ochtends alleen maar koesterend. Bovendien kun je intussen naar de overige Saädische graven kijken.

Al dit moois aanschouwd hebbende, togen wij, niet ver hiervandaan, naar het 19de eeuwse Paleis Bahia. Gebouwd door de machtige grootvizier Si Moussa en zijn zoon Ba Ahmed. Dit complex is fraai bewerkt met met arabesken beschilderde cederhouten plafonds, marmeren filigrain gestucte bogen en prachtige ”zelleij” tegeltjes. Het vormt een mooi en veelgebruikt decor voor zichzelf en elkaar fotograferende mensen.

Heel wat minder druk, zelfs erg rustig, was het in het naast onze riad gelegen "Dar Si Saidmuseum". Ook hier weer prachtige cederhouten plafonds, gestucte friezen en zelleij tegeltjes in Moors ontwerp. Anders dan in de Capitool gids stond aangekondigd werd er voornamelijk alleen textiel (waaronder mooie tapijten) tentoongesteld. Een heel rustige en fraaie “Andalusische” binnentuin met maar enkele mede museumbezoekers.

Om het geheel te completeren hebben we, ook weer vlakbij, het kleine “Bert Flint museum” bekeken. Hier is de privécollectie van de zich hier in 1950 gevestigde Nederlands antropoloog Bert Flint te zien. Het bevat kunstobjecten die hij op zijn grote rondreis “van Marrakech tot Timbouctou” heeft verzameld.

Tussen de musea door hebben wij aan het “Place Ferblantiers” (een overzichtelijk en levendig plein) een hapje gegeten. Heerlijke avocado/orange sap erbij.`

Vanavond zullen wij in “Pepe Nero” eten. De verwachtingen zijn hooggespannen.