Dag 3. Woelmuis
17 januari 2019 - Leiderdorp, Nederland
Iets te vroeg gejuicht wat slapen betreft.
Het was vannacht weer bal. Ik had van tevoren besloten een lagere dosering oxycodon te nemen. Het is uiteindelijk ook maar vervelend spul waar je heel snel verstopping van krijgt. Maar dat resulteerde wel in om de zoveel minuten bedenken dat een andere houding misschien nét iets lekkerder ligt. Oftewel: niet weten hoe je liggen moet.
Gewoon omdraaien is er dan niet bij, nee, het is een hele procedure. Het is een wonder en een zegen dat Paul zo goed doorsliep. Dan bedenk je na een paar keer draaien natuurlijk weer dat je ook nog naar de wc moet. Op een gegeven moment kletterden die elleboogkrukken op de houten vloer.
Toch wel geslapen hoor, want ik had op een gegegeven moment ook weer een ouderwetse nachtmerrie. Ik was op een verlaten landweggetje de weg naar huis kwijt. Het werd al maar donkerder en mistiger. Het werd zo donker en mistig dat ik de display op mijn telefoon niet meer kon zien, dus ook geen hulptroepen kon inroepen. Ik kon heel hard lopen, dat dan weer wel.
Het zal wel een bijwerking zijn van al die Netflix series die ik tussen het oefenen in zie. Gisteren 3 afleveringen van “You” gekeken samen met de jongens.
Ik leef met je mee
Sterkte hoor !
Sterkte nog.
Muchos besitos