Evenementen

"Wat wil je nog voor je verjaardag krijgen?" vroeg ik aan Carla, vriendin van de huisartsenopleiding van destijds, die onlangs een eerbiedwaardige leeftijd heeft bereikt.

Haar antwoord: "Een belevenis, een evenement en wel om samen met de gever(s) te beleven". En "Het feit dat jij naar ons toekomt is al een cadeautje". Hiermee doelde zij op mijn aanstaand logeerpartijtje bij haar en Jan in hun huisje in Terschelling. (Wat leuk, je zo welkom te voelen!). Naarmate we ouder en steeds minder onsterfelijk worden en we meer herinneringen hebben krijgen wij de behoefte om nog meer, mooie, herinneringen te maken. 

Al veel langer ben ik benieuwd naar "Oerol", het jaarlijkse theaterfestival op Terschelling. Sowieso ben ik gek op de Waddeneilanden; het feit dat er een stukje water tussen het vasteland en het eiland ligt maakt al dat je je vrijer voelt en minder bereikbaar (wat soms héél fijn kan zijn).  Van familie en vrienden hoorde ik enthousiaste verhalen over het festival. Elk jaar dacht ik, misschien wel leuk om te doen, misschien iets boeken en dan was de tijd alweer voorbij: oh nee, te kort tijd, geen etablissement of kampement meer te vinden.

Sinds onze vrienden Jan en Carla een huisje op Terschelling hebben, hadden we het er wel eens over om langs te komen. Maar de tijd vliet voort, de vaart van het dagelijks leven raast door en het was er nog niet van gekomen.                                                  Maar zondag ga ik dus nu wel, overjarige hippie, voor het eerst naar Oerol. Alle tegenwerpingen konden dit keer aan de zijde worden geworpen. Ook op het werk vielen de puzzelstukjes bij elkaar en kan ik t/m dinsdagavond op pad. 

Paul kan ivm zijn werk niet mee. Dus ik trek er alleen op uit. Met de auto zondagochtend naar Harlingen. Op tijd kijken of er geen files zijn (2 weken geleden was ik samen met vriendinnen ook op pad naar Friesland, toen 3 uur in de file gezeten). Ik ben daar heel slecht in. Op vakanties rijd ik bijna nooit. Paul en de jongens vinden autorijden zo leuk dat ik me moeiteloos op de passagiersstoel kan terugtrekken. Ik let dan ook niet op de route; filebesognes gaan langs mij heen, overtochten met veerponten regelt Paul meestal. Sowieso heb ik van nature een slecht richtinggevoel. Ik slaag er regelmatig in in eigen of ander land te verdwalen.

Enfin, ik krijg er zo langzaamaan helemaal zin in. Ik heb mij zelf zelfs onlangs een "bohemian" top aangeschaft, daarna kwam er ook nog een bijpassende enkellange rok op mijn pad (helemaal de mode nu) en vlas ik nog op een bijpassende "ban de bom" ketting. Hihi, ik ga helemaal retro. Oude tijden herleven. Ik begin mij weer "flower power" te voelen.

Nog een paar dingen regelen. Op het eiland gaan we ons met de fiets verplaatsen. Maar, zeker bij onverwacht pietenweer, is een "buskaart" ook handig. Ik had ooit een OV kaart. Zo'n anonieme waar je wat geld op kon storten. Zelden gebruikt. Hagelnieuw om te zien, maarre...verlopen! Het prachtige plastic voldoet niet meer. Dus een nieuwe aangeschaft. Het" vullen" van de kaart kan je niet volledig online doen. Neen, het moet dan nog geactiveerd worden bij treinstation of postagentschap. Check. 

Oh ja, nog even kijken of ik mijn kaartjes bij de hand heb. Mijn overtocht met de snelveerpont had ik al geregeld en zelfs geprint. Hè, wat staat dáár nu? Volwassen 65+??? Even inloggen bij Rederij Doeksen leerde mij dat ik abusievelijk de verkeerde kolom had aangevinkt. 65+, hmmm. Je kan zo bij allerlei palen inchecken. Maar wat als ze mij om mijn ID vragen? Dan sta je toch een beetje voor schut.

Dus maar lekker ouderwets de telefoon gepakt en "Doeksen" gebeld. Er zijn nog zoveel wachtenden voor u! Nee, ik hou vol. En ja hoor, na een paar minuten wachten en wat deuntjes verder kreeg ik een allervriendelijkste medewerkster aan de lijn. Toen ik mijn "probleem" had voorgelegd hoorde ik een hartelijke, licht bulderende, lach aan de andere kant van de lijn. Ze vond het kennelijk wel aandoenlijk. Ik kon eenvoudig 2 euro 78 bijbetalen en nu kan ik zondag, geheel legaal, als 60+-er van wal steken.

Mijn haar extra grijs verven of mijn rollator meenemen is dus helemaal niet nodig. Hè, ik krijg er zin in!