Het slappe ei

Neen, niet geplonst vanmorgen.

Ivm slechte nachtrust van ons beiden vannacht hebben wij iets langer het bed gehouden dan ik van plan was. Een zwemsessie, zeker als je slecht geslapen hebt is natuurlijk bijzonder verkwikkend...voor eventjes. Daarna gaat het knikkebollen genadeloos toeslaan. En dat is tijdens een autorit niet handig. Ook al ben je dan niet aan het rijden. Je komt namelijk bijzonder verkreukeld uit die hele toestand.

Lang reizen in auto's of vliegtuigen heeft mij nooit heel erg bekoord. Je krijgt een houten achterwerk van het vele zitten en je klinkt helemaal in. De rit van vandaag was niet erg lang, zo'n 4 1/2 uur totale rijtijd, geen files, wel op sommige plaatsen behoorlijk druk. Véél vrachtwagens, veel wegwerkzaamheden, nog weinig vakantieverkeer, dat dan weer niet. Maar de beloning is formidabel: een mooie ruime kamer met ampel balkon aan het meer van Annecy. We zijn in "LeClos Du Lac" in Veyrier-du-Lac. Aan de oostzijde van het meer dus wij zijn (nu 21u) in afwachting van een zonsondergang boven het meer. Camera's in de aanslag al houd ik het persoonlijk bij mijn smartphone voor de foto's. 

Bij deze uitspanning wordt geen ontbijt geserveerd. Dus hebben wij vanmiddag bij het plaatselijke buurtsupertje niet alleen het avondeten ("griekse" salade- ach ja het weer is er vandaag weer goed voor- en tagliatelli) maar ook de ontbijtboel vast ingeslagen. Ontbijten vind ik toch zo leuk. En overal gaat het weer anders. Vroeger moest je het in Frankrijk van toen met een stokbroodje en een jammetje doen. Maar tegenwoordig is het meestal veel uitgebreider.  Speciaal goede herinneringen bewaar ik aan de ontbijtjes bij Guillaume in Victoria B&B , tijdens onze zomervakantie vorig jaar richting Normandie. Man-man wat werden wij toen in de watten gelegd.

Vanochtend was het ontbijt ook vrij divers. Gelukkig vind je tegenwoordig naast lekker brood overal wel wat yoghurt met granola- achtige produkten en fruit. En een eitje, altijd graag een eitje. Geheel in de nieuwe stijl wel vrijwel geheel do-it-your-self ontbijt vanwege ook hier gebrek aan personeel. Maar de eitjes lagen uitgestald en voelden nog een beetje warm. (Wat we op dat moment  niet registreerden, was, dat ze warm waren doordat ze naast een kokend badje lagen.) Dus die gingen mee in hun eierdopjes om naast onze borden op verorbering te wachten. We hoopten op een zacht gekookt eitje.

Paul opent zo'n eitje altijd alsof hij een fles champagne met een zwaard  sabreert: met een houw met een mes slaat hij het kapje eraf. Toen pas bleek dat ook het koken van de eitjes een doe-het -zelf klusje was. Gelukkig zaten we buiten en zat er niemand in de schootslijn. 

Morgen geen wekker en op het balkon ontbijten; we blijven nog een dagje hier.