Gone with the wind

"Gone with the wind"; een heerlijke titel. Waarom? Omdat het de eerste of tweede film was die ik in de bioscoop zag (ongeveer gelijk met de 4 Musketeers),  het de eerste film was die in "Technocolor"opgenomen was en omdat mijn vader een beetje op Clark Gable leek (mijn vader was een heel knappe man die in zijn jonge jaren een mengsel was van Clark Gable en Gregory Peck, ook één van mijn jeugdhelden). Later leek hij meer op Peter Ustinov. Waarom de film "Gone with the Wind" heette weet ik eigenlijk niet. De film ging over de Amerikaanse Burgeroorlog en de liefde tussen Scarlett O'Hara en Rhett Butler.

Ik moest er vandaag aan denken omdat wij vandaag ook gone with the wind waren of beter, gone because of the wind. Het zou namelijk gaan stormen in het Noorden vandaag en wij zouden toevalligerwijs naar het zuiden afreizen. Dus, iets eerder uit Winsum vertrokken om de buien en de wind te ontvluchten. Na zo'n anderhalf uur rijden bevonden wij ons in Vilsteren. Onderweg was het landschap en het weer veranderd naar lommerrijk respectievelijk rustig- grijs. Onze laatste pleisterplaats ligt  in Vilsteren, Overijssel. Het heet "Herberg de Klomp". http://www.https://herbergdeklomp.nl. Waarom het zo heet moet ik ook nog uitzoeken. In ieder geval hangt er een klomp aan onze sleutelbos.

Het is weer een heerlijk onderkomen. 11 kamers en 2 studio's op een landgoed (Landgoed Vilsteren) gelegen op 1000 hectare grond. Het is een lekker kleinschalige herberg en men is er zeer gastvrij.  Inmiddels weet ik waarom het "de Klomp" heet. Vele generaties terug heette de eerste eigenaar "Klomp".  Hoe eenvoudig.

Vandaag hebben we nog erg weinig van Vilsteren ontdekt. Omdat het langzaam ging miezeren hebben we, na installatie van onszelf op de kamer, onze fietsen maar in de daarvoor bedoelde schuur hoog en droog achtergelaten en zijn met de auto naar Zwolle gereden. Deze Hanzestad hadden we nog niet eerder bezocht, dus een uitgelezen kans vandaag er 'ns rond te neuzen.  

Het eerste doel was het museum, de "Fundatie" te bezoeken. We passeerden daartoe de "Sassenpoort" een poort in de verdedigingslinie in de vijfpuntige stervorm die Zwolle heeft. Je ziet dan dat museum al van ver in de straat liggen. Vooral met die grijze lucht die er vandaag wegens de wolken was, is die zilvergrijzige koepel prachtig om te zien. We waren al laat, het museum zou over een uur dichtgaan, maar we hebben een museumjaarkaart, dus ook al zouden we er maar vijf minuten binnen zijn, het zou ons geen cent extra kosten. Ons bent zuunig, nietwaar? Nu bleek dat het museum nét vandaag aan het verbouwen was, dus er was maar een beperkt aantal zalen open. Enne, daarom "helemaal gratis".  

Het duurde dus niet lang of we stonden weer buiten. Morgen nieuwe kansen, dan is alles weer open. De miezer hield aan dus wij doken al snel het er tegenover liggende museum in, dat van Herman Brood. Herman Brood, die kennen wij wel van de Wild Romance (heerlijke rocknummers) en Paul heeft hem weleens zien optreden in Egmond a/d Hoef. Grappig museumpje met leuke filmpjes over en van hem. 

Voor de jonkies onder ons die Herman Brood nog niet kennen even een stukje Wikepedia:

Hermanus (Herman) Brood (Zwolle, 5 november 1946 – Amsterdam, 11 juli 2001) was een Nederlandse zanger, kunstschilder, pianist, acteur en auteur. Brood onderscheidde zich door zijn kenmerkende zangstem en muzikale diversiteit. Hij werd met de door hem begeerde en bewust geëtaleerde zeer flamboyante levensstijl de Nederlandse belichaming van het hedonistische credo Seks, drugs & rock-'n-roll. Brood vertoonde uiteindelijk standaard ontwenningsverschijnselen zoals incontinentie, epilepsie en delirium tremens na jarenlang veelvuldig en overmatig amfetamine- en alcoholgebruik. Vier maanden voor zijn vijfenvijftigste verjaardag pleegde hij zelfmoord door, met een afscheidsbriefje op zak, van het dak van het Amsterdamse Hilton-hotel af te springen.

Wat ik niet wist, was dat het dus een Zwollenaar was. Bij het bekijken van de films in het museum viel weer op: een aantrekkelijke, getalenteerde, intelligente, maar  getijsterde man. Vanwege zijn psyche (had hij wellicht een bipolaire stoornis?) móest hij wel voortdurend onder invloed zijn. Alcohol, drugs. Dat zie je dan ook voortdurend. Na verlaten van het museum zijn wij nog even de leuke winkelstraatjes ingedoken, tot het  pas  echt "cats en dogs" ging regenen.

Nu lekker voldaan (een heerlijke diner, hier in de herberg genoten) onder de wol. Morgen weer een dag.