Dokterskapje in Wonderland

Afgelopen dinsdag was ik jarig. Niets bijzonders, geen kroonjaar of zoiets. Dan heb ik meteen ook wat minder de behoefte om het uitgebreid te vieren. Toevallig was iedereen in mijn "huishouden" (en daartoe behoren ook onze twee zoons) die dag vrij. Uit eten zat er al niet in. Wel had ik ruim van tevoren nog een boeking kunnen doen bij de escaperoom op de Breestraat in Leiden "Alice in Wonderland"; we zouden er met zijn viertjes heengaan.

Wij zijn gek op escaperooms. Elk jaar rondom de Kerstdagen "doen" wij samen met het gezin van mijn broer Mark een escaperoom. Voorgaande jaren gingen we een aantal keer bij Escaperoom 071, ook in Leiden. Daar heb ze twee escaperooms naast elkaar, ieder met zijn eigen thema. Dan kun je vier-aan-vier naast elkaar de room doen, waarbij je nog de onderlinge competitie heb wie er het snelst uit zijn room komt. Het jaar erop kun je dan de teams in de andere kamer laten escapen. Jeugd en senioren gemengd zodat je van elkaars snelheid van geest respectievelijk wijsheid kan profiteren. 

Vorige Kerst bezochten wij de escaperoom in "de Rotterdam", een hotelboot in Rotterdam. In het ruim heb je daar een grote escaperoom waar je met zijn achten in kan. Het meest geniet ik dan van de wijze waarop iedereen geconcentreerd, gezellig en doeltreffend samenwerkt. Waar bij de "jeugd" in no-time allerlei wiskundige puzzels op lost. In een uur moet je zien uit de room te komen. Heerlijk, je bent met zijn allen maar met één ding bezig: in een afgebakend tijdsbestek de juiste oplossing bedenken om weer "vrij" te komen. Daarbij de geruststellende wetenschap dat, mocht het niet tot een oplossing komen binnen dat uur, je toch wel weer wordt vrijgelaten.

Een escaperoom met vier mensen uit hetzelfde huishouden mocht tot en met 14 december j.l. nog prima. We hadden zin in "Alice in Wonderland"; het schijnt een leuke escaperoom te zijn. Maar helaas, het kabinet besliste anders: de "totale lockdown" was  volgens het OMT ineens, van de ene dag op de andere, noodzakelijk.

Toen de escaperoom mij op 15 december belde dat de reservering geen doorgang kon vinden, besefte ik ineens dat wij al die lange maanden al in een escaperoom hadden gezeten. En er nog steeds inzitten. Men mag er wel langer over doen dan een uur, dat dan weer wel. Het frustrerende is alleen dat gedurende het spel de spelregels telkens aangepast worden. Meen je een sleutel te hebben gevonden, dan blijkt deze  op raadselachtige wijze weer te zijn verplaatst.

In het prille begin was de sleutel tot uitbreken het gedoseerd komen tot een groepsimmuniteit. Professor van Dissel waarschuwde in die tijd nog dat lockdowns vermeden moesten worden omdat je dan elke keer weer haardjes ziet ontstaan van nieuwe uitbraken.   Er werden illustraties op tv getoond waarin dat inzichtelijk werd gemaakt. Toen de IC's overspoeld dreigden te worden, kregen wij een "intelligente lockdown" to "flatten the curve" (van de piek van opnames in het ziekenhuis en op de IC's). Geen overbodige luxe want de hoeveelheid IC -bedden was de voorgaande jaren sinds 2015 ongeveer gehalveerd. Patienten op IC’s met Covid-19 hadden in maart een gemiddelde ligtijd  van 3 weken. Een afschuwelijk drama voor de patiënten, hun naasten en ook voor de zorgmedewerkers op de IC's.

De roep om meer persoonlijke beschermingsmaterialen, meer beademingsapparatuur, meer zorgmedewerkers op de IC's en op de afdelingen was luid. Gelukkig dat de piek in de opnames op de IC (eind maart) net nadat er meer dan 1300 patiënten met Corona op de IC's opgenomen waren, afvlakte en omlaag ging. Vanaf dat moment brak ook de lente uit en de eerste golf werd geschiedenis.

Tja en hoe komen wij nu uit deze ongewisse, wereldwijde, duistere, ongezellige  escaperoom? Mei j.l. verklapte Minister de Jonge dat de sleutel "bij de vaccinaties" zou liggen.

Wie zal het zeggen?

Voorlopig waant Dokterskapje zich nog in Wonderland; de "Un-Escaperoom".