Over de Top

Twee meter was-ie gezakt sinds 2010, de Sommet du Mont Ventoux. Toen wij in mei 2010 voor het laatst bij de Mt Ventoux waren; toen ook Frank de tocht-der-tochten samen met Paul met goed gevolg uitgereden had, was de sommet nog op 1912 meter hoogte gelegen. Zulks zagen wij vandaag op de fotoreeks die Maarten op zijn laptop liet zien. Vandaag de dag staat op het bordje- der-bordjes: Sommet Mt Ventoux 1910 meter.

Niettemin heeft Nathan afgelopen week een geweldige prestatie geleverd door tweemaal; de eerste keer afgelopen zondag samen met Paul via Sault; de tweede keer eergisteren via Malaucene die twee meter gekrompen top te beklimmen. Het was een meesterlijk gezicht. Schijnbaar moeiteloos in zijn Laga outfitje iedereen vlotjes voorbijgaand. Twee uur 1 minuut duurde de laatste klim, een mooie tijd begrijp ik.

Zondag gingen Paul en Nathan samen vanaf Sault de tocht aanvaarden. Fietsen vanaf Tulette achterop meegenomen en afgeladen op een gezellig druk parkeerterrein in Sault; overvol met fietsers en toejuichers. Er was een wielerkoers uitgezet vanaf Sault. Dat betekende dus vele afgesloten straatjes, omleidingen etc etc. Laf als ik ben liet ik het volgen in de Corolla over aan een veel behendiger Frank. Het was nog een hele toer om het dorpje uit te rijden. Nét toen we ons op de set van  "Clockwise" met John Cleese gingen wanen, wist Frank de weg via een onverhard pad dwars door de wijngaarden in te slaan om zo op de route du Mont Ventoux te komen.

Wat een leuk gezicht vóór ons, vader en zoon samen op weg; midden op de dag, volle zon, buitentemperatuur 32 graden+ Celsius; tot Chalet Reynaerd 4-6% stijgen, vanaf Reynard 11%. Leuk om ze te volgen, gezellig samen met Frank. Vanaf Reynard heeft Paul zijn fiets achterop gezet, het was toch wel een beetje teveel van het goede voor hem. Dus vervolgden wij met zijn drieen de weg, achter en vóór Nathan. Frank heeft geweldige opnamen met zijn drone gemaakt, voor, achter, boven Nathan en ons. Gewoon, achter in de auto zittend zijn drone besturend.

Het was een heerlijke rit. Wat ben ik trots op dat stel. Wat was het leuk dat ook Nathan nu de top bereikt had. Schurkend binnen/buiten zijn comfortzone. Maar hij dééd het, en hóe!

Woensdag ging Nathan meteen vanaf het begin alleen, vanaf Malaucene, weer met ons drieen in de volgauto. Dit keer vroeg in de morgen. Dat scheelde enorm in temperatuur, ook omdat het via de noordhelling gaat. En dat was maar goed ook, het gemiddelde stijgingspercentage ligt op 7,6 procent met een maximum van 12,4 procent.

Aan de tocht via Bedoin niet toegekomen, want de vakantie is bijna voorbij. Maar ach, die berg blijft nog wel even liggen. En 2 meter zakken in 14 jaar valt ook wel mee.