17. (Zorg) held op sloffen

🎼”Whoa, Black Betty (Bam-ba-lam)…”🎶 

Is volgens Wikipedia een van oorsprong Afro-Amerikaans volksliedje uit de 20ste eeuw. Naar verluidt door Lead Belly voor het eerst in 1939 opgenomen. “Ram Jam” maakte er in 1977 een hardrockversie van. Tegenstanders noemen het lied racistisch; de zweep waarmee slaven aan het werk gehouden werden heette namelijk ook “Black Betty”. De versie van Ram Jam is in mijn generatie de bekendste. Heerlijk opzwepend nummer; bracht mij in de discotheek altijd naar de dansvloer. Ik voelde mij in die tijd verwant met “Black Betty”. Weliswaar heb ik een blanke huid, maar was mijn haar in mijn jonge jaren tegen het zwarte aan. Black Happy zogezegd.

Woensdag 11 mei had ik de eerste controle bij de orthopaed; X-foto’s lieten een goede stand van de prothese zien; operatie dus geslaagd. PA -uitslag van de opgestuurde heupkop: artrotische veranderingen. Wat de oorzaak van de razendsnel verlopen afbraak van kraakbeen in het heupgewricht  geweest is, blijft ongewis. “Geen relatie met covidvaccinaties van februari en maart 2021 aangetoond”. Tja. 

Het goede nieuws was wel dat het overige kraakbeen in mijn andere heup en lage rug nog redelijk intact is. En, dat ik weer mocht gaan sporten in de sportschool. Enige restricties: geen hardloopband, niet springen en nog niet te zware krachttraining. Het kapsel moet eerst nog sterker worden. Daarna blijft hardlopen overigens een afrader omdat daarbij de gewrichten steeds grote klappen moeten opvangen. 

Dus, voor dag erna meteen voor de spinningles opgegeven. “Whoa, Black Betty (Bam-ba-lam) “ van Ram Jam. Heerlijk spinnen op dat nummer. Het ritme van die versie zit in mijn brein gegroefd, 120 beats per minute, dus 2x per seconde omwentelingen met de trappers. Hartslag gaat, als je goed in de flow bent, mee naar 120 slagen per minuut. Vrijdag rustdagje ingelast, al viel mij de spierpijn honderd procent mee.

Zaterdag was heerlijk. Voor de zaterdag vroeg op. Nathan had met zijn roeivereniging (“Laga”) een roeiwedstrijd op de Dwarswatering. In een “vier met stuur”. Niets ingewikkelds, competitieroeien en geen wedstrijdroeien, maar natuurlijk wel heerlijk buiten. Zonovergoten en weinig wind; idealere condities zijn er niet. Ze hadden een goede, “snelle” boot meegekregen. Een zeer gemoedelijk gebeuren daar op dat water en langs de kant. Geen overspannen toestanden. Gewoon lekker genieten van het feit dat je kind zo lekker geniet. En, weer op de fiets; meefietsen langs de kant. Paul heeft de laatste wedstrijd afstand (1250m) integraal gefilmd. 

Zondag mijn sportrepertoire weer iets uitgebouwd: naar de “shapeles” van Kenneth op Easy Active. Extra aandacht voor de bilspieren deze weken. Kan ik goed gebruiken; ruim 8 weken niet meer op de sportschool geweest. Zitvlees heeft een behoorlijke dreun gehad van de operatie. Op zijn Gronings: “Het viel niet tegen”. En gewoon weer erg gezellig om iederen weer te zien en te spreken.

Gisteren weer gestart met werken; nog geen (over)vol spreekuur gelukkig; nog even inkomen. Maar wel gewoon vroeg aanwezig. Ik was keurig op tijd, lunch (slabak) mee; taart was al op de praktijk, dokterstas mee. Alles op orde. Net toen ik al pratend met Marissa, die ik op de parkeerplaats was tegengekomen, het gezondheidscentrum wilde gaan binnenlopen, keek ik naar beneden en zag ik dat ik mijn sloffen nog aan had….mijn mooie, nieuwe, rode “moederdag” sloffen, maar het bleven sloffen….

Naar analogie van “ helden op sokken” doopte Paul mij daarna tot  “held op sloffen”. 

Een held, dat dan weer wel.