1. Louteringkuur?
12 maart 2022 - Tilligte, Nederland
“🎼Thuis heb ik nog een ansichtkaart waarop een kerk een kar met paard, een slagerij J. van der Ven….”.
Deze bekende hit van Wim Sonneveld is een cover van de Franse zanger Jean Ferrat: La Montagne uit 1964. Hij liet zich inspireren door het landschap rondom het dorp Antraigues-sur-Volane in de Ardèche, waar hij toendertijd woonde.Â
-Het Dorp werd geschreven door de partner van Wim Sonneveld, Friso Wiegersma. Hij wilde graag schrijven over zijn geboorteplaats in het Brabantse Deurne, dat niet meer was zoals het is geweest. In eerste instantie vond Wim Sonneveld dit geen goed idee, omdat het een te negatieve insteek zou hebben. Toen zijn partner de tekst uiteindelijk af had, stemde Wim Sonneveld er toch mee in. Hij vond het namelijk prachtig verwoord en de tekst goed bij de melodie passen. In de bekende regel uit het lied, En langs het tuinpad van mijn vader, verwijst Friso Wiegersma naar het pad naast zijn ouderlijk huis. Het Dorp werd meerdere keren uitgebracht, de eerste opname komt uit 1969.-
Ik hoorde het lied gisteren weer aan het einde van een heerlijke spinles, als “cooling down” nummer. De tekst kan ik meezingen. De sfeer die het oproept is een heel nostalgische: de sfeer van toen het leven nog ongecompliceerd voor je was.Â
Ik hoop dat iedereen die sfeer herkent. Een sfeer die door de eeuwen heen af en toe ergens op de wereld zo gevoeld is. Een sfeer die komt en gaat. Een sfeer dat het leven goed is zoals-ie is. Geen sfeer van dreiging of angst.Â
Bah, wat is angst toch een verlammende emotie. Als een konijntje, kijkend in de felle koplampen, verstarrend, beklemmend, overheersend op alle andere emoties. Â
We worden door de media gemarineerd in angst en onzekerheid.
“Je beseft pas wat je hebt als het weg is”.Â
Voor mij is dat het besef dat we in het vrije Nederland niet meer vrij zijn om te twijfelen. Twijfelen of alles wat ons voorgeschoteld wordt wel helemaal “klopt”. Wat is nieuws, wat is nepnieuws.Â
Op het Coronadashboard van de Rijksoverheid van gisteren: 68.938 positief geteste mensen; 12 IC opnames (met? Corona of door? Corona); 183 ziekenhuisopnames (met ? Corona of door? Corona). Â Risiconiveau Nederland: ERNSTIG.
In 2020 zaten we voor de buis elke dag te kijken naar de IC opnames in het kader van “flatten the curve” Toen lagen er meer dan 1100 patienten met C op de IC’s.Â
Inmiddels is de ziektelast van (omikron) Covid in Nederland sterk verminderd maar wordt onze gezondheidszorg nog steeds dramatisch ontwricht door de quarantaine maatregelen waardoor de praktijkvoering soms behoorlijk in het geding komt.
Om deze dystopie even te ontvluchten en om “ afscheid van mijn oude linker heup te nemen”voor ik volgende week geopereerd ga worden zijn Paul en ik een weekendje naar “de Holtweijde” in Twente gegaan.
Zometeen gaan we er een fietstochtje maken.
Welnu, de louteringkuur.
“De louteringkuur” van Cissy van Marxveldt is een meisjesboek die misschien mijn grijze vriendinnen wel kennen of zelfs gelezen kunnen hebben. De eerste druk is uit 1928(!). Ik heb het boek in mijn jeugd meerdere keren verslonden. Misschien heb ik het zelfs nog ergens in mijn kast staan. Het handelt over twee bevriende gezinnen die in een luxe pension met elkaar de Kerstvakantie doorbrengen. In het pension brengen nog meer mensen hun vakantie door. Het zijn kleurrijke mensen van verschillende leeftijd en pluimage. Het verhaal doet er eigenlijk niet toe. De sfeer die van het pension geschapen is doet mij erg denken aan de sfeer die in het “landgoed de Holtweijde” voelbaar is. Hier logeren wij nu een weekend. In “de Louteringkuur” gebeurt er van alles rondom de grote open haard. Ook hier is een grote open schouw, waar de hele dag een heerlijk knapperend houtvuur brandt. Er logeren paren, moeders met dochters, oma’s/opa’s/kinderen en kleinkinderen. Het ontbijt in de sfeervolle zaal smaakt heel goed; zeker als je tevoren een aantal voor lichaam en geest weldadige baantjes in het aangename zwembad hebt getrokken. Het ontbijt is heerlijk, gezond en uitgebreid.
De fietstocht was ook een soort louteringskuurtje. In een laag verzet en goed rechtop zittende, was het voor mijn versleten heupje prima te doen. Een zacht zonnetje, heerlijke “aardse” geuren, vogelgekwetter op de landerijen (afbeeldingen van Jetses waardig), een Maria altaartje en als kers op de taart, een priverondleiding in een nog werkende graanmolen in Lattrop-Tillitge. Geweldig staaltje van werktuigbouwkunde uit 1865.
Heerlijk om even in heel andere sferen te zijn.
Gr Tamar
zou iedereen een plezier mee worden gedaan!
Weer genoten.
Veel sterkte en geduld voor de komende weken.
Lieve groet, 🍀
Sterkte Tini en Sjaak.
Je schrijverstalent is meer dan ontwikkeld! Gewoon echt leuk om te lezen. En ja, we blijven positief en we blijven genieten van de kleine dingen. Govert en ik wensen jou veel sterkte en doorzettingsvermogen na de operatie. Straks weer lekker wandelen en sporten met een nieuwe heup, zonder pijn.
En blijf vooral lekker positief. Met Paul en de jongens aan jouw zijde. Het komt goed met de gezondheid!
Dikke tút út Fryslân boppe
Wat een goed verhaal weer!
Toen jullie naar Nederland kwamen lag het tuinpad van mijn vader in een klein dorp, tussen dijken. Daar liepen koeien en schapen, tussen hekken en veeroosters. Als pa visites ging rijden vroeg hij vaak een van ons mee te rijden, om al die hekken open te maken. We hadden nog geen tv. Soms stapten we in een koeienvlaai, verder was het ongecompliceerd.
Geniet van jullie weekend!