Zomervakantie 2018 "Horsefight" dag 4- Alle hens aan dek

10 juli 2018 - Kortgene, Nederland

Alle hens aan dek

Omdat het gisteren maandag was, dus vele malen rustiger dan in het wekend,  besloten wij nog en keer het Veerse Meer te doorkruisen. De wind was aanvankelijk rustig, de zon scheen, wat minder warm dan de dag ervoor, maar hij schéen. Frank voer het schip de haven uit, Nathan hees de zeilen, Paul zag toe zoals het een echte captain betaamt en ik hielp 'ns met een willetje verleggen, een pikhaakje halen, een boterhammetje maken, een ditje, een datje, zoals het bij een boegpoes  meestal aan toegaat. Het was vrij rustig te noemen alhoewel de wind flink aantrok. Dus Paul kon naar hartelust de ene snelle, aanwindst rak na de andere maken. Overigens keurig wendend binnen de boeien.

Ik was een vakblaadje aan het doorlezen (iets waar ik normaal niet zo aantoe kom) en wat mailtjes aan het beantwoorden (wat gewoon praktisch altijd doorgaat- ik moet misschien ook eens een keer een afwezig bericht op mijn pc gaan plaatsen-). De jongens waren aan het delibreren waar en wanneer de drone zou moeten gaan dronen, toen opeens: "Woesjjjjjjjjjj" of iets dergelijks en de boot lag stil...met zijn L-vormige kiel van 1.82m in de zandbodem genesteld...

Plotsklaps kwam iedereen uit zijn lethargie: de jongens besprongen de bestuurdersplek  om de motor te starten om vól achteruit te kunnen slaan. Nathan vloog benedendeks om te controleren op lekken en het boordhandboek te pakken. Zeilen naar beneden, fok in.

Geen beweging in de boot te krijgen. Intussen waren wij woest om ons heen aan het zwaaien en aan het roepen om hulp. Mayday mayday!

Er stond een straffe wind en de boot werd gewoon steeds verder het slib in geblazen, zeilen of geen zeilen. Intussen twijfelend of we dan maar Maarten, eigenaar Waterfront jachtverhuur moesten gaan bellen (wel een knieval en de boot had, behalve dat-ie vast zat, geen verdere schade opgelopen). Enfin, de aandacht weten te trekken van een mijnheer met een speedboot en een optimistisch stemmende grote motor die een beetje al tsss-tsss end aan kwam tuffen. Even later voegden zich daarbij twee Belgische heren in een sloepje dat de treffende naam "Happy" droeg.

De tsstss-ende mijnheer linksachter en de Belgen rechtsachter en trekken maar. Intussen kregen ze van de jongens aanwijzingen over welke kant op te trekken (die vaargeul was daar, even voor bij Veere, verraderlijke onregelmatig en had een erg stijl verloop). De speedboot trok achteruit, wat een power zeg, het water rond zijn motor kleurde helemaal wit en licht groen tgv de vele luchtbelletjes. Een fraai gezicht. Ik overlegde nog met mezelf of ik zou gaan fotograferen en filmen, maar ja dat staat helemáal zo dom-toeristisch. En na flink wat trekken en draaien...hoera!!.. de boot kwam los. Hèhè, we konden de mannen wel zoenen. Nou ja, ik dan.

Na checken van de motor en ons adrenalinepeil konden wij weer gaan varen. Wij besloten maar weer naar de haven te gaan om daar even de de-briefing te doen. Het haastig gezakte grootzeil hing wel erg slordig in zijn opvangzak boven de giek;  Nathan vond daarom dat wij de zeilen maar weer moesten heisen om ze bij de haven weer netjes te kunnen opbergen.

Daarna hébben we toch een lieflijke tocht gemaakt. Zon weer dóór, halfwinds of met ruime wind varen dus niet zo schuin meer. Frank wilde dit mooie "plaatje" wel even gaan filmen, dus de drone werd weer opgelaten. De tocht was verder bijna event-loos verlopen ware het niet dat door de inmiddels weer aantrekkende wind een kuipkussen overboord waaide. Die dingen zitten om de een of andere duistere reden niet vast in deze verder zo gelikte en van vele snufjes voorziene boot.

Tja om in een groot schip met volle zeilen achter een wegdrijvend kussen aan te jagen, dat ging ook wat ver. Dus, de zeilen weer gestreken. Motor aan en met verrekijker het meer afspeuren naar het kussen. En, het geluk is met de dommen: het was tegen een kade van Jachthaven Wolphaertsdijk aangewaaid. Wij konden langszij varen, Frank legde de boot aan en Nathan kon het object uit het water vissen. Prettig, want zo'n verder hightech, waterafstotend kussen is toch wel vrij duur om te vergoeden. Het was maar goed dat we sterke schroeven hebben want we lagen inmiddels compleet aan lager wal langs die kade.                                      In de thuishaven de kussen afgespoeld (het is hier brak water) en te drogen gelegd.

De avond afgesloten met Pauls spaghetti, het bewonderen van de drone filmpjes  en een paar afleveringen Brooklyn Nine-Nine op Netflix bekeken.                 Inmiddels gewend aan het wat harde (Deutsche grundlichkeit) matras, prima geslapen.

Foto’s

9 Reacties

  1. Huub van Haasteren:
    10 juli 2018
    Zo zie je maar, de droogte van de afgelopen weken legt zelfs de Zeeuwse Wateren droog! Maar gelukkig zijn daar de Belgen... Laat ze dan ook maar het WK winnen, vind je niet? Veel plezier nog luitjes!
  2. Happy Koops:
    10 juli 2018
    Mee eens Huub, enne, dankjewel!
  3. Helene straet laurey:
    10 juli 2018
    SPANNEND !
  4. Marian:
    10 juli 2018
    Heel spannend!!! Het weer hier is niet lekker.Chaooo
  5. Mirjam:
    10 juli 2018
    Wat een verhaal, may day may day, what a day!
    Toch was een filmpje ( achteraf) wel leuk geweest😃
  6. Monique:
    10 juli 2018
    wat een avontuur!
  7. Nettie:
    10 juli 2018
    Wat een avontuur hebben jullie vandaag beleefd zeg. Spannend hoor. Leuke foto's!
    Groetjes van Nettie
  8. T en J.:
    11 juli 2018
    Wat een avontuur!!! Het zal jullie goed doen!

    Geniet ervan!


    Maar ….. voorals nog deze week: de beste BESTE stuurlui staan aan wal!

    EN....dat zijn WIJ!


    T en J.
  9. Paul O.:
    11 juli 2018
    Oef... wel weer een belevenis, maar de schipper kon het aan, kennelijk, en dat moet een geruststellende gedachte zijn geweest.
    En dan die Belgen... tja... dat taaltje is zó mooi... en als ze je dan ook nog uit de problemen helpen...