Week 12. Tandenpoetsen op één been

Momenteel zit ik in de laatste week van mijn revalidatieperiode qua werk. Dat betekent dat ik vanaf a.s maandag weer 100% “arbeidsgeschikt” verklaard zal zijn.

Dit keer anders dan in 2015, toen van “niets” tot “alles”. Dan komt meteen ook “alles” weer op je af. Niet dat ik dus afgelopen tijd niets heb gedaan. Sterker nog, gisteren weer weekenddienst, visitedienst. Oorspronkelijk had ik deze dienst “verkocht”, maar die waarneming kon onverhoopt niet doorgaan.

Dus zondag vroeg op om de visitedienst te doen. Bij “visitedienst” wordt je door “Medi-taxi” rondgereden om visites af te leggen bij patienten die te ziek zijn om naar de post te komen. Soms kan het spoken, dan reis je de hele dag van hot naar her. Gisteren was het heel goed te doen. Visitegebied was breed, van Koudekerk tot rand Oegstgeest. Weer was formidabel. Taxichauffeur al jaren werkzaam bij de spoedpost, geroutineerd en gezellig. Huisarts in opleiding Jacco mee.

In de auto is een computer aanwezig waarop je kan zien naar wie je moet en wat er aan de hand is. Je bevindingen kan je na afloop invoeren en ook eventuele recepten doorgeven aan de apotheek. Zoals wel meer jonge artsen kan Jacco uistekend tijdens het rijden typen zonder wagenziek te worden (iets wat mij niet goed lukt), wat heel fijn is.

Prima dienst en ondanks het lange zitten weinig reactie van de knie. 

Vanavond weer een keer bij Peter Van geweest. Het gaat heel goed. Maar er blijft werk aan de winkel. Tijdens de diverse oefeningen blijkt mijn balans nog de meeste aandacht nodig te hebben. “Propriocepsistraining” heet dat. Vanavond behalve “tennissen” met de ballon, bal overgooien op 1 been, schaatsbewegingen met even nabalanseren gedaan.

Al jaren propageer ik “tandenpoetsen” op één been. Ik dacht dat ik het aardig onder de knie had, maar het kan dus altijd beter.

Daarom, vooral in de vroege ochtenden, de verleiding voortaan weerstaan om even op de wc deksel te gaan zitten als ik mijn tanden poets, is het devies.