Uivers’ reizen - Schipper mag ik overvaren?

Schipper mag ik overvaren?

Nou, dat was nou niet de meest relaxed vaartocht die we ooit met ons sloepje gemaakt hebben. Vanmorgen eerst rustig ontbeten. Wat is ontbijten toch fijn, zeker als je geen haast heb. Ontbijten doe ik dan stevig. Roerei met zalm, stukje gerookte forel, yoghurt met muesli en fruit, een paar capucinootjes. Dat geeft een goed uitgangspunt. Een dusdanig goed uitgangspunt dat ik geen behoefte meer gehad heb aan een lunch. 

Daar is het ook te warm voor. Straks komen Frank en Nathan naar Rotterdam en gaan wij, alvorens naar de bios te gaan (Ocean’s Eight, geloof ik), ergens in de stad een hapje eten.

Om 11 uur van “huis” gegaan. We hebben de benenwagen genomen. Lekker drie kwartier wandelen, heb je meteen (ook de terugweg tel ik mee) je stappen gemaakt. Rond 12 uur weggevaren vanuit ons haventje in Delfshaven. Even om het hoekje de Coolhaven in en recht op de sluizen af. Hier heb je twee sluizen: de grote Parksluis, aan stuurboord, is voor beroepsvaart, de ernaast aan bakboordzijde liggende kleine Parksluis is voor pleziervaart.

We konden eigenlijk zowat meteen de sluis in varen. Alleen een platbodem vergezelde ons terwijl in de grote sluis twee enorme aken werden geschut. Gaat in een vloek en een zucht, er was niet zoveel getij en de sluisdeuren werden flink opengezet. De sluisdeuren kantelen dan naar boven. Je wordt dan even natgespetterd (met zoveel hitte koelen ze de draaimechanieken van de sluis, anders lopen die mogelijk vast). 

Het léek zo kalm toen we uit de sluis de Nieuwe Maas opvoeren. En het was er niet druk. Maar golven al gauw van een meter hoog, zeker als de watertaxi voorbij komt (met 40km/uur). Met ons bootje van 5.70 mtr lig je dan flink te rollen als je de golven in de lengte heb. De doorvaarthoogte is 90 cm, dus in theorie kan zo’n golf over de rand komen. Nu hebben we wel een semi-zelflozende kuip, maar toch. 

Stuurboord uit, recht overgestoken, en een klein stukje naar het oosten gevaren. Genoeg om een rondje rond de “Rotterdam” te varen die hier ligt. Een prachtig passagiersschip uit mijn prille jeugd. Met dit soort boten gingen wij van en naar Nieuw Guinea in vakantietijd. Het ligt permanent afgemeerd, het is nu een hotelboot. Met Kerstmis hebben wij er een aantal jaar geleden met mijn broers en de gezinnen gegeten en in de hutten geslapen. Ontzettend leuk en gezellig. Na afloop van Kerstdiner over de diverse dekken gelopen. Overal was er wat te doen, feestje hier, feestje daar. Het was ijskoud, glad op de dekken, maar dat deerde ons toen niet. We voelden ons weer als een kind en hadden lol om niets. Het goede diner in de magen hielp daar natuurlijk ook wel bij.

Na de boot nog even oostwaarts gevaren, richting Hotel New York en de Kop van Zuid. Maar na wat haastige foto’s vonden wij het welletjes. Af en toe leek de motor te haperen. Als je veel deining hebt en je boot rolt onder een te grote helling dan zuigt de motor lucht aan. Gevolg kan zijn dat hij afslaat en je helemaal een speelbal van de golven bent. En dat wil je niet midden op de nIeuwe Maas met je kleine bootje en al die beroepsvaart om je heen. In mei schijnt er hier een aanvaring tussen een watertaxi en een sloepje geweest te zijn. Gelukkig geen slachtoffers heb ik begrepen maar wel een bende.

Dus, een -twee -drie weer gauw overgestoken zodat wij weer aan stuurboordzijde terug naar de sluizen konden varen. Grappig is dat je daarbij óver de Maastunnel vaart daar. Op de terugweg hadden wij weer mazzel en konden de sluis meteen terug nemen. Dit keer hadden wij hem helemaal oor onszelf.

Wat een verschil met varen op het IJ. Daar zie je ook van die lage rondvaartboten en hier waagt alleen de Spido zich eraan. Nou ja, weer een ervaring rijker en al met al leuk om er geweest te zijn. Foto’s laat ik thuis op, daar heb ik mijn Mac.

Bloggen via een IPad gaat toch minder lekker, merk ik.