Uivers' reizen- Van bruggen en beroepsvaart

Van bruggen en beroepsvaart

Soms heb je een bepaald project om te fotograferen. Dat borrelt vaak in de loop van de reis pas op. Bij mij was dat alle bruggen fotograferen die je passeert. Dan pas kom je er achter hoeveel dat er zijn. We kunnen met onze doorvaarthoogte van 90cm overal onderdoor, dus het houdt niet te veel op. Alleen bij de sluisbruggen moeten wachten. En dat waren er maar twee. Als een brug al opengaat moet je wel netjes op je beurt wachten en er pas onderdoor gaan als de lichten op groen staan.

Dus, op de heenweg bijna alle bruggen gefotografeerd. Alleen de eerste bruggen niet gedaan. Die dus op de terugweg gepakt. Ik had nog even overwogen om de andere kant op te fotograferen en die foto's te antedateren, maar de oplettende lezer had dan toch wel gezien dat er een vlag in plaats van een boeg op stond. 

Pauls' project, wat hij op de terugweg begonnen is, was het fotograferen van alle beroepsvaart die we tegen kwamen. Het viel ons mee hoeveel dat er was. Waarschijnlijk hebben ook een boel binnenvaartschippers vakantie. Al met al was er weinig verkeer op het Rijn-Schiekanaal (onze vaarweg). Weinig pleziervaart in vergelijking met bij Leiden e.o. In Leiden is het soms echt filevaren.

Ben benieuwd naar vanavond, dan is de start van Sail Leiden (voor het eerst georganiseerd in Leiden volgens mij); er is bloedmaan met maansverduistering en een openlucht bioscoop. Voeg daarbij een zwoele temperatuur en je heb alle ingrediënten voor een drukke boel.

De terugweg gisteren was weer heel plezant, al had het een tandje meer kunnen waaien naar mijn smaak. Het beetje oostenwind wat er was in de rug, dus weinig verkoelend. Om 10.30u vertrokken vanuit Rotterdam en tegen drieën 's middags in Leiderdorp terug. Onze lijven waren helemaal zout van ons eigen zweet.

Dat is de reden dat je niet alleen maar kraanwater moet drinken als het zo extreem warm is. Het natriumgehalte in je bloed gaat dan omlaag. Hier kan je hoofdpijn van krijgen, zelfs, als het zoutgehalte echt laag wordt, verward. Daarvan is vast Don Quichotte een beetje temmes geworden toen hij in de snikhete Meseta in Spanje tegen windmolens ging vechten. In Arabie kregen wij in de zomer weleens zoutpillen.

Aan boord geen zoutpillen maar wel San Pellegrino en Erdinger alcoholvrij bier. Erdinger alcoholvrij bier is rehydrerend, wordt in Duitsland na warme en lange wielertochten zoals b.v. de Velothon Berlin overal koel aangeboden.

Op de terugtocht ontdek je altijd weer nieuwe dingen, waarschijnlijk omdat je het van de andere kant bekijkt en ook omdat je geneigd bent voornamelijk naar één walkant te kijken. Zo hebben we op de terugtocht weer nieuwe invalshoeken voor onze foto's kunnen vinden. O.a voor de voormalige Van Nellefabriek aan de Delfshavense Schie. 's Neerlands voornaamste industriële monument. Wist je dat het op de UNESCO werelderfgoed lijst staat sinds 2014? Ik weet het sinds we vorig jaar het "Huis Sonneveld" (niet de cabaretier) in Rotterdam bezochten (nu vlak achter ons hotel aan de Westersingel). Het huis Sonneveld is in de 20-er jaren van de vorige eeuw gebouwd in opdracht van A.H. Sonneveld (directielid van de "Erven van weduwe Van Nelle). Als je van kubistische bouw en Gispen meubels houd, moet je daar eens gaan kijken.

Enfin, terug op het water van het Rijn-Schiekanaal. Behalve dat je er mooie wallenkanten en polders kan zien, kan je dus ook van (mooie) bebouwing genieten. Vandaar vrij veel foto's van huizen. Speaking of wich, die foto's moet ik nog gaan uploaden. Maar nu eerst boodschappen gaan doen. Vanavond maar weer barbecue denk ik.

Het is toch al warm.