Terugblik

Zittend aan onze woonkamertafel, in afwachting van het garen van het avondmaal, even een moment voor een overpeinzing. Wat zijn die korte vakanties toch heerlijk. Helemaal (ik schrijf dit ietwat schuldbewust) omdat je door het vliegen zó van de ene wereld in de andere bent. In mijn prille jeugd (na het varen op de oceanen) veel gevlogen. Ik krijg daar soms nog steeds een beetje een kick van. In je stoel gedrukt worden bij het opstijgen, de snel kleiner wordende huizen, auto's en wegen, de magie van "dat-dit-kan".

Ik geloof dat het meer zoden aan de dijk zet als ik structureel minder vlees eet dan dat ik af en toe 'ns een keertje vlieg.

We hadden tegen een geringe vergoeding een plek bij de nooduitgangen (een oplossing voor Peter R. de Vries?) gereserveerd. Dan heb je gewoon wat meer beenruimte het geen in die vliegende sigaren heerlijk is. We vlogen met Transavia. Niets mis mee, maar ook niet veel "aan". Enfin, de beide vluchten waren prima. Heen duurde de vlucht drie uur veertig minuten en terug drie uur tien. We hadden terug behoorlijk meewind.

Marokko was een verrassing. Zoals al eerder gezegd, een verademing tov Egypte qua mensen en qua sfeer. (Maar Egypte heeft dankzij het museum in Cairo, de "Vallei der Koningen" en de piramides nóg meer magie).

Een heerlijk intermezzo zo vlak voor "de donkere dagen voor Kerstmis". Hopelijk houd ik het gevoel van ontspanning nog effe vast.

Tot de volgende keer!