Java Eiland; aanvulling van mijn neef Thomas

(In aanvulling op je laatste knietje.)

Helemaal op het einde van het java-eiland zat ooit restaurant "Het einde van wereld" in een gekraakte loods. Daar waar nu ongeveer hotel Jakarta zit.

Hoe die krakers daar tercht zijn gekomen is nog interessanter. Dat was op 30 april 1980, jawel, de dag dat Beatrix koningin werd, de dag van geen woning, geen kroning. Gearresteerde krakers en ander subversief tuig werden in bussen afgevoerd uit het centrum van de stad. Op het Java- en KNSM-eiland werden ze losgelaten. Daar, ver in the middle of nowhere konden ze tenminste geen schade aanrichten. Een aantal van hen zag meteen potentieel in al die verlaten loodsen en andere gebouwen, en is dus maar gebleven.

Toen ik in 1986 naar Amsterdam vehuisde kwam ik al vrij snel in het kraakcircuit terecht (kraakpand NRC-gebouw, achter het paleis op de Dam).

Een van de medekrakers had ook een ruimte in een loods op het KNSM-eiland, en was daar bezig met het bouwen van een houten catamaran. En aangezien ik toch niks beters te doen had ben ik vaak meegeweest om te helpen.

Dat restaurant "Het einde van wereld" was een paar dagen per week open, en je kon er voor een paar gulden een voedzame vegetarische maaltijd halen, bij de kassa kon je betalen en dan werd je naam op een stukje papier geschreven. Als je aan de beurt was werd je naam heel hard afgeroepen en kon je je maaltijd bij een balie ophalen. Na afloop moest je bord en bestek weer terugbrengen. Het was een prettig chaotisch geheel en alles was nog toegestaan, honden, roken, blowen. En biertjes haddden ze natuurlijk ook, in flesjes.

Iets verderop vlakbij de strekdam was ook een soort supermarktje. Brood, melk en andere eerste levensbehoeften waren daar verkrijgbaar. Kaas mocht je zelf van een grote homp afsnijden en afwegen. En er hing ook een waslijntje met zakjes wiet en hash opgehangen aan wasknijpers. En als er niemand was bleef de deur gewoon open, je kon je geld achterlaten in een geldkistje. Kwestie van vertrouwen. 

En die kraakvriend zei toen al "Thomas, dit wordt later een yuppenparadijs."
En ik maar denken dat het zo'n vaart niet zou lopen...

nou, dat was een klein stukje oral history mijnerzijds,

groet
Thomas