Week 7 1/2. Eerste controle bij de orthopaed

8 maart 2019 - Leiderdorp, Nederland

“Gaat het écht goed met je?” vroeg Saskia Wiersma mij oprecht belangstellend afgelopen donderdag op de eerste controle bij haar. Ze had namelijk af en toe mijn blog gelezen.  En we zijn over het algemeen snel geneigd “goed” te zeggen als men informeert hoe het gaat. Ik moest er gewoon eventjes over nadenken. Hoe goed gaat het eigenlijk?

Ik heb daarbij natuurlijk wel al een voorbeeld in de linker knie die in april 2015 vervangen is door een prothese. Daardoor heb ik mij dit keer geen zorgen gemaakt of ik óóóóit weer zou kunnen spinnen. In mijn gevoel gaat alles net een paar weken sneller dan de eerste keer. Je merkt het aan subtiele dingen: dat ik weer zoals vanouds niet vaak met lege handen (ook niet bij trap oplopen) loop. Dat ik soms bijna huppelend de trap afloop. Dat ik de sensaties in mijn knie meestal kan negeren. Dat ik met een gerust hart mijn krukken weer heb ingeleverd bij de Vegro. Dat ik alweer eventjes mijn pijnstillers vergeet te nemen. En dat bij gaan gloeien van de knie twee paracetamols meestal afdoende zijn. Dat ik best aardig slaap.

Toen ik gisteravond aan de jongens vroeg hoe zij mijn beide herstelprocessen tot nu toe ervaren hebben zeiden zij dat hetgene wat hen bijgebleven was van 2015, dat ik mij toen al na twee weken in een 3-persoons helicoptertje (op Koningsdag) wist te wurmen en dat ik destijds sneller zelf ging autorIjden. Dat laatste was wel wiedes: het betrof toen mijn linker been en die heb je niet nodig in een hybride (want met automatische koppeling) auto. 

Maar ik ben denk ik ook wel verstandiger geworden (hoe is het mogelijk). Ik “mag“ meer van mijzelf en ik “moet“ minder. Werken ga ik ópbouwend doen. Niet inééns weer 100% en alles over me heen laten komen. Nu ben ik natuurlijk ook wel weer een paar jaartjes ouder (komende april dus alweer 4 jaar). 

Een dag als vandaag: Om 9 uur gewassen en gestreken (en uitgerust) samen met de jongens de laatste aflevering van “the Punisher“ op Netflix bekeken; toen ”studderen” en vanaf 12-16 uur eventjes langs werk; ziekenbezoek Monique; boodschappen doen en dan ben ik  toch wel weer toe aan met de benen omhoog te zitten. (“Doorhangend” in het rechter been om de extensie te optimaliseren). Normaliter zou ik vandaag van 8-23uur (inclusief avonddienst) in de benen moeten zijn. Ben blij dat Linda waarneemt.

Saskia Wiersma was tevreden over de soepelheid/stabiliteit van mijn knie. Volgende controle bezoek over een jaar bij haar, dan kom je een beetje in de buurt van het eindresultaat. Als er eerder iets aan de knikker is, dan weet ik haar te vinden. Intussen mag ik voorzichtig krachttraining op de sportschool gaan doen; eerst het aantal “startkilo’s” met Peter uitknobbelen. Knie mag wel opspelen, maar dat moet de andere dag weer over zijn. En intussen hééél veel fietsen en spinnen. Dat is het allerbeste voor je knieën. Mijn idee.

”Wees zuinig op je nieuwe knie” zei zij bij het afscheid. 

Ja, Saskia, doe ik!

4 Reacties

  1. Helene straet laurey:
    8 maart 2019
    heel goed nieuws
  2. Marian:
    9 maart 2019
    Perfect nieuws maar rustig beginnen met spinnen
    Besos
  3. Huub van Haasteren:
    9 maart 2019
    Ruil de stappenteller maar in voor een toerenteller!
  4. Nicoline:
    9 maart 2019
    Zo zie je maar hoeveel wijsheid je in 4 jaar kan vergaren!
    Gefeliciteerd op naar de Bloemerd!

    Tot ziens,
    nl