Jardin Majorelle/Musée de Yves St Laurent/Musée de Berbère

Bij de booking via "Secret Escapes" zat een voucher voor bovenstaande package deal. De Majorelletuin is een botanische tuin met (deels zeldzame) planten uit vijf continenten met nadruk op cacteeën  en bougainvillea. De tuin is opgericht door de Franse schilder Jaques Majorelle in 1924 die zich liet inspireren door de Berbers uit de Atlas. Hij had er zijn atelier, in prachtig kobaltblauw ("Majorelleblauw").  Na de dood van Majorelle heeft de tuin er een aantal jaren vervallen bij gelegen. In 1980 is het opgekocht en gerenoveerd door couturier Yves St Laurent en zijn partner Pierre Bergé die vlak naast het complex een huis hadden. 

Het atelier van Majorelle huisvest tegenwoordig het Musée de Berbère, museum van berbergeschiedenis. Mooi opgezet. Prachtige collectie Berbergebruiksvoorwerpen, kleiding, sieraden door de eeuwen heen. De tuin is werkelijk een lust voor het kleurminnende oog, een weldaad van koelte door het hoge bamboebos, een muziek voor het oor vanwege de vele vogels die er wonen. Hoewel het er vrij druk was (je moest af en toe tussen selfie- en ander fotograferend publiek heen laveren) was de sfeer zeer ontspannen. Je kan er met gemak meer dan een uur heerlijk vertoeven. 

Het Musée Yves St Laurent, dat grenst aan het Majorelle complex en door dezelfde stichting wordt beheert, was een verrassing. Modern vormgegeven, strak maar toch weelderig door de gebruikte kleuren. De entree is cirkelvormig, in Marokkaanse stijl, terracotta muren met in zwart het logo, YSL. Erachter een tweetal zalen; in het theater (theater Bergé) de biografie van Yves St Laurent met een film over zijn leven en zijn vele collecties. In de andere zaal, de Yves St Laurentzaal, geheel donker met prachtig zwarte poppen gekleed in zijn couture door de jaren heen. Je herkent de kledingstukken uit de film. Het grappige is dat de collectie, die van de 80-er jaren tot 2000 loopt, nergens ouderwets aandoet. De kledingstukken zijn origineel en door de verlichting van de poppen zie je hoe prachtig de kleuren nog zijn. Ook grote verlichte vitrines met sieraden door de tijd heen. Het geheel gaf een gevoel van "Duizend en één Nacht".

Ik probeerde deze magie te vangen op mijn iPhone. Juist op dat moment dook er een suppoost voor mij op die heel beleefd: "Please madame, no pictures" zei terwijl hij zijn handen voor zijn borst samengehouden hield. Ook hier weer een flagrant verschil met Egypte: daar hadden ze gewoon op barse toon je camera gevorderd.

Bijzonder is wel dat de foto compleet mislukt is. Die prachtige, ietwat mystieke zaal was ook slecht door de camera vast te leggen.